...mimo że żal pewnych wartości, poświęconych na ołtarzu nowoczesności. Poniżej neron4 zarzuca nieprawdopodobieństwa "Bourne'om" z XXI w. i to przykrywane "trzęsiawką" kamery. Trzęsiawka to wręcz osiągnięcie tej serii "Bourne'ów", wynika z całej koncepcji nowoczesnego filmu sensacyjnego. Najlepiej to widać w zestawieniu z wspomnianym telewizyjnym "Bourne'm" sprzed 28 lat, który był kręcony w stylu początku lat 60. - statyczne ujęcia, aktorzy "piękni", niczym herosi mitów greckich; w pejzażu miast wyglądali, jakby zeszli z Olimpu, a filmowcy w efekcie przecieku z Olimpu, tylko im służą uprzejmymi kadrami. Bourne z początku XXI wieku ma przeciętną twarz, podobnie zresztą jak jego trudne do oddzielenia od tła dziewczyny, akcja jest mocno wtopiona w szarzyznę dnia, ale szarzyznę kontrolowaną elektronicznie - to bardzo realistyczne elementy tej serii . To wtopienie dobrze oddaje znakomity dźwięk (zwłaszcza w "Ultimatum" - chyba nawet Oscara przyznano za to) i kręcenie ujęć z ręki, niby kamerą reporterską i ono jest jakby proroctwem tego, co się dzieje teraz, w listopadzie 15 roku w Paryżu i w Belgii - nikt na ulicy nie jest pewien, czy nie zostanie zastrzelony na ulicy przez niewidzialnego tajnego agenta "państwa islamskiego".Posłużę się pewnym porównaniem: nie powinniśmy popełniać błędu krytyków muzyki Led Zeppelin z końca lat 60., gdy słyszeli w niej tylko to, co znane (bluesa), a nie odczuli tego, co nowe. Owszem, seria o Bournie ma wady tego, co filmowe, jak pewna doza nieprawdopodobieństwa, ale w wielkim stopniu też stała się bardziej realistyczna niż dawne kino. Widzimy świat w tych filmach jako dynamiczny, BRUDNY, a ten brud jest dokładniej ukazany, choć nadal oddzielony od dobra, które jednak pozostaje na wysepkach.