Świetny prokurator popełnia przestępstwo i stara się dalej prowadzić normalne życie - super pomysł.
Znaleźli winnego, kozła ofiarnego, a prokurator musi oskarżać i bronić jednocześnie, aby nie wsadzić za swój czyn na 20 lat przypadkowego, niewinnego człowieka który chciał pomóc - naprawdę fajny motyw.
Plot twist, ten człowiek okazuje się mordercą, ale nie może być sądzony drugi raz za to samo - no ok, niech będzie.
Człowiek szukający zemsty na przestępcach postanawia, że potorturuje noworodka i żonę prokuratora dlatego, że ten mu zaszedł za skórę - idiotyczny pomysł, w ogóle nie pasujący do charakteru postaci.
Happy end, żyli długo i szczęśliwie. No poza mordercą który ozdobił trawnik swoim mózgiem, ale nikt nie ma z tego powodu traumy. Wszystko idzie w zapomnienie, nikogo już nie obchodzi, że prokurator skłamał na jakimś teście, że nie udzielił pomocy i uciekł z miejsca wypadku, że włamał się do domu, że rozkwasił twarz policjantowi i uciekł z aresztu. A jego brat był już wcześniej karany i opowiadał zmyśloną historyjkę pod przysięgą co doprowadziło do zakończenia całego procesu. Obaj powinni skończyć w więzieniu, a nie przy rodzinnym stole.