Najnowszy film Gaspara Noe rzutem na taśmę dostał się na festiwal w Cannes. Podobno montaż skończył się na dniach. Projekt był owiany ogromną tajemnicą, a opis filmu był krótki „Życie to wielka impreza, która wkrótce się skończy”.

Po śmierci matki Gaspara oraz po własnych problemach ze zdrowiem (podobno Gaspar prawie wykitował dwa lata temu od ćpania), Noe kręci najbardziej osobisty i stonowany film w jego karierze. Na próżno szukać tutaj tematów przewodnich jego poprzednich filmów (samobójstw, gwałtów, przemocy, narkotykowych bad tripów, niechcianych ciąż czy poronień), gdyż jest to opowieść o starości. Seans rozpoczyna się tekstem „Film dedykuję wszystkim tym, którym mózg szybciej się rozłożył od serca.”. To wtedy dostajemy pierwszy sygnał, że Vortex jest o demencji starczej.

Cały film śledzi dwójkę bohaterów – męża i żonę, którzy są w podeszłym wieku. Noe robi to bardzo dosłownie, gdyż przez 90% filmu, ekran jest podzielony na dwie części. W czasie rzeczywistym po lewej stronie mamy żonę, która ma demencję, a po prawej męża, który ma problemy z sercem. Całość była nakręcona dwoma kamerami co robi fenomenalne wrażenie. Znając poprzednie filmy Gaspara czekałem przez cały film na typowe jebnięcie w jego stylu... tylko ono nigdy nie nadeszło.

To najbardziej dojrzały film w jego karierze i możliwe, że jest najbardziej przerażającym, gdyż opowiada o czymś co nas wszystkich czeka. Troszkę można porównać ten film do słynnej już "Miłości" Michaela Hanekego, który zdobył zresztą w Cannes Złotą Palmę w 2012 roku.

Z pokazu wyszedłem bardzo zmieszany. Gaspar bez żadnego tripa?. Po kilku godzinach byłem kupiony, Nie potrafię przestać myśleć o tym filmie:) Vortex jest surowy i bezkompromisowy. Koniecznie zobaczcie go w kinie. Polecam !