czyli rozmowę Tadka z Agatą "sam na sam", która w końcu nie jest rozmową między nimi dwojgiem, a raczej monologiem Bluszcza w obecności dziewczyny i dwóch filmowych braci.
Ten fragment położył dobre wrażenie filmu; bracia dowiadują się, że ich ukochana miała dziecko z Tadkiem. Jakie to miało znaczenie dla fabuły? Wiadomo było wcześniej, że Tadek i Agata byli ze sobą przez dwa miesiące, bracia wiedzieli jaką samolubną i wyrachowaną dziewczyną jest Agata, więc to niby miał być dla nich aż taki szok? Czy taka tandeta jak wiadomość o ciąży jakiejś latawicy zasługuje na to, by znaleźć się w punkcie kulminacyjnym dobrego i zrobionego na poważnie dramatu?
Cała ta scena "wyznania" Bluszcza była zresztą zbyt długa, niepotrzebna, przewidywalna, nawet wręcz nudna, choć Bluszcz bardzo dobrze w niej zagrał, jak zresztą w całym filmie. Wzmianka o usuniętej ciąży Agaty była tylko po to, żeby uczynić film jeszcze bardziej dramatycznym, a faktycznie stracił on przez to na swoim naturalizmie, bo widać, że było to wciśnięte do scenariusza "na siłę".