Gunter Meisner wciela się w "In A Glass Cage" (1986) w postać eks-nazisty Klausa, który w czasie wojny torturował i wykorzystywał małych chłopców. Trapiony wyrzutami sumienia mężczyzna rzuca się z wysokości podejmując nieudaną próbę samobójczą, ale przeżywa, po czym trafia do maszyny podtrzymującej życie i zostaje na resztę życia uzależniony od opieki żony (Marisa Paredes), córeczki i gosposi. Pewnego dnia w śródziemnomorskiej willi Klausa pojawia się młody, przystojny chłopak imieniem Angelo (genialny David Sust) podający się za pielęgniarza. I wnet nawiązuje z byłym nazistą wyjątkowo perwersyjną relację...

Chyba najbardziej znany film reżysera z Katalonii Augusti Villaronga, ogromnie mroczny, cyniczny, wyrachowany i raczej odpychający. Pedofilia, morderstwa małych chłopców, zdeprawowane fantazje i pragnienia - nie jest to tematyka spotykana w europejskim kinie na co dzień. Pomimo ciężkiej i dusznej atmosfery w "In a Gass Cage" nie ma scen dosłownej przemocy. Reżyser wybornie buduje jednak suspens - scena ataku Angelo na Marisę Paredes trzyma w napięciu niczym w najlepszych horrorach włoskiego maestro Dario Argento. Doskonałe aktorstwo, wysmakowane, tonące w chłodnym błękicie kadry i znakomita ścieżka dźwiękowa.

W wyświetlanym w 1986 roku na festiwalu w Cannes "Tras el Cristal" w kliniczny i mrożący krew w żyłach sposób ukazana zostaje cykliczność seksualnego molestowania dzieci. Przy scenach z dziećmi młodym aktorom na szczęście towarzyszył psycholog dziecięcy. Villaronga powrócił do zbliżonej mrocznej tematyki w doskonałym "El Mar" (2000).

Widziałem na przestrzeni lat "In a Glass Cage" przynajmniej ze trzy razy (po raz pierwszy 10 listopada 2004 roku) i nadal ten film wywiera na mnie wrażenie. Autentycznie mroczne i niepokojące kino. Czas trwania: 107 minut.