Ktos poprzednio napisal ze jest to "dojrzale kino PRLu". Hmmm - raczej nie.
Co prawda, film kreci sie w realiach Polski Ludowej, wielkich budow w zapyzialych miasteczkach, gdzie inzynierowie ze stolicy dostawali mieszkania od reki, a dyrektorzy kombinatow sponsorowali kluby sportowe. Mamy restauracje z obowiazkowa konsumpcja, zegarki jako nagrody w turniejach bokserskich (wowczas szczyt popularnosci tego sportu). Mamy dokladne realia "Inzynierow z Petrobudowy" Staszka Staszewskiego.

Ale to tylko scenografia. Temat jest w gruncie rzeczy uniwersalny. Kiedy rzucic wyzwanie losowi, kiedy podjac odpowiedzialnosc za swoje zycie, kiedy sie ustatkowac. Mysle ze kazdy z dynamicznych, robiacych taka czy inna kariere (akurat Leszczyc jest bardziej 'freelancerem' tamtych czasow, ale dziewczyna dzis moglaby uchodzic za absolwentke Zarzadzania i Marketingu, hehehe) singli kolo 30tki moze siebie wyobrazic w sytucji pokazanej na filmie.
I ta uniwersalnosc robi ze jest to obraz calkiem swiezy (przynajmniej jak dla mnie). A moze trafil na odpowiedni okres mojego zycia.

Polecam, ale zwolennikom bardziej wytrawnego kina. Nie jest to film akcji, nie dzieje sie zbyt duzo, choc jest na szczescie normalna fabula (jeszcze nie jest to eksperyment) - ale stawia pytania i zmusza do myslenia.

A jezeli ktos ma 20 + kilka lat czy jest kolo 30 i powoli wchodzi w smuge cienia i widzi jak mu/jej zycie przecieka przez palce - to jest film dla was - niezaleznie czy wysylacie setki cv bez odzewu, czy juz kosicie grube tysiaczki na cieplych posadkach.