"Rota" jest odniesieniem do tradycji, historii i - przede wszystkim - do "Wesela" Wyspiańskiego-Wajdy, który to film dzieło Smarzowskiego pięknie komentuje. I nie zgodzę się, że jest to film antypolski. Co to zresztą znaczy "antypolski"? Idąc tym tropem należałoby uznać za antypolskie wielkie dramaty Wyspiańskiego. Absurd i niezrozumienie funkcji kultury.

Do Wesela Wyspiańskiego? Do tradycji? Do historii nawet? W jaki sposób? Bardzo ciekawa ... nadinterpretacja ;) - chętnie dowiem się jakie odniesienia można w tym filmie odnaleźć do Wyspiańskiego i Wajdy? Ciekawy jestem też owej funkcji kultury - konkretnie, w tym przypadku, ale tylko konkrety, nie ogólniki jak w poprzednim komentarzu. Może ustrzeże mnie to przed pisaniem "absurdów" następnym razem :D.

Pisałam o tym w wątku 'Plakat" i w wątku "Wesel Wyspiańskiego". Nie będę się powtarzać i samej siebie cytować :)
A co do funkcji kultury: jest ona strażnikiem sumień, komentatorem ludzkich i społecznych błędów - m.in., a pełni też funkcję estetyczną.
Smarzowski podpatrzył ludzkie zachowania i skłonności i stworzył historię, która mogłaby się zdarzyć, gdyby okoliczności się tak złożyły: mogłaby się zdarzyć, bo pozwoliłyby jej na to te właśnie cechy, które reżyser zobrazował.
Ten film nie pokazuje tego, co się zdarzyło czy zdarza (to nie reportaż) - on pokazuje, że takie sytuacje są możliwe (to fikcja werystyczna). Można to potraktować jako ostrzeżenie albo po prostu - jako bezinteresowną obserwację.
A dlaczego nie antypolskie?
Czy ktoś, kto mówi Ci, jaki jesteś, jakie popełniasz błędy, jakie mogą być konsekwencje Twoich zachowań (rodzic, dobra ciocia, nauczyciel, lekarz, psychoterapeuta) jest Twoim wrogiem czy przyjacielem?
Oczywiście - nie dam sobie ręki uciąć za intencje Smarzowskiego, bo tego człowiek nigdy nie może być pewny. Ale palec - dam :)

Wybacz, ale wciąż nie widzę potrzeby wplatania do filmu Roty. W obrazie Smarzowskiego jest oczywiście kpina z pewnej prostackiej formy patriotyzmu, często rodzącej się w tłuszczy pod wpływem alkoholu i to pewnie chciał wyśmiać reżyser. Tylko po co? Chciał pokazać, że to jest niesmaczne, gminne i ...nagminne? To tak, jakby krytykować osiemdziesięcioletnie babcie, zawodzące w kościele na fałszywą nutę Litanię Loretańską czy Tantum ergo. Każdy wie, że jest to trywialne, ale nikt nie odmawia im wiary. I tak samo jest z Rotą w tym filmie – patriotyzm ordynarny, ale spotykany i może szczery. Dlatego „śpiewogrę” z udziałem wspomnianych babć, gdyby stanowiła istotną scenę filmu i bez antytezy, uznałbym za naśmiewanie się – zależenie od obrazu – albo z babć, albo z chrześcijaństwa, a Rotę w tym filmie - przez analogię - traktuję jako element antypolski. Co do kultury - zgoda :). Pozdr.

Wydaje mi się, że film Smarzowskiego mniej mówi o Polakach, więcej - o człowieku i - przepraszam za wyrażenie :) - kondycji ludzkiej. Gdyby rzecz działa się w innym kraju, użyłby pewnie innej metafory, ale ponieważ kręci w Polsce, posługuje się elementami z rodzimego podwórka. Gdyby akcja rozgrywała się w Warszawie, pewnie śpiewaliby hymn Legii, gdyby działa się w Krakowie - "Płynie Wisła płynie..." Ponieważ akcja toczy się na bliżej nieokreślonej wsi - jest Rota. Inna sprawa, że też uważam, że ta Rota jest tu trochę na wyrost, bo wieś się już z tą pieśnią nie utożsamia. Artystycznie jest to nie do końca celne. Ale - moje zastrzeżenia dotyczą innych aspektów niż te, o których piszesz.
Resumując - nie zgadzam się z Tobą, ale - oczywiście - akceptuję to, że masz odmienne zdanie. Pozdrawiam.