hej aniołki,

czy nie uważacie, ze niedorzecznym i bezczelnym jest opisywać czyjes życie przez pryzmat wydania (lub nie) albumiku? stajecie się cieniem reprezentującym liczbę hitów, totalna dehumanizacja

sam wizerunek wham! doskonale demonstruje powyższa tendencje. george laluś kobieciarz, z którego wylewa się strumień amerykańskości. czy to jest ludzkie? jeszcze bardziej frustrujący jest fakt, że masa ludzi potrzebowała dozy takiej efekciarskiej tandety. wprawdzie niezbyt pewnie poruszam się w obrębie kultury popularnej lat 80, ale zgadywać mogę, ze furorę robiły pretensjonalne gejowskie kluby(zob. rzeczy około-frankie-goes-to-hollywood-etc, new order, depeche mode czy the smiths) i cała ta plastikowa kultura lateksu, seksu i dobrej zabawy. to trochę tłumaczy wkupienie się whamu w łaski popkultury. możliwe, ze jest to jakaś czkawka po zachłyśnięciu beatlemanią i latami 60. a może pragnienie reinkarnacji dzieci kwiatów i paula mccartneya wraz z niezachwiana młodością…..cóż , wham wywołany do tablicy odpowiada na sex drugs and rock’n roll : komediowymi wrecz choreografiami i płyciutkimi tekstami. i ludzie to kupują

ja wiem, ze w wieku 20 lat trudno pisać i wyrażać się dojrzale. może zatem błędem było wkraczanie do świata muzyki tak szybko…..?

ale wracając do filmu, cała narracja demonstruje jak bezosobowi byli Nasi ulubieńcy. tacy zabawni, jakże zbuntowani(por. sex pistols z początku dokumentu), modni, radosni(chociaż jeden smutny, bo homoseksualny). i .. this is the end..
czy to wyczerpuje cechy jakiegokolwiek człowieka? no niezbyt. i tego mi brakowało. chyba taka tendencja się krystalizuje w kinie dokumentalnym;widziałam to w filmie o niby-beksińskim. przelecieliśmy dzieje rodu i na tym stanęło. na ten moment jestem świecie przekonana, ze medium filmu nie jest w stanie wyczerpać tematu biografii.

ok, „wham!” to biografia, ale tkanki niematerialnej, jaką jest zespół. przez te męczące niekiedy wiązanki informacji o miejscach na listach przebojów, poprzetykane radosnymi disko-hitami, naprawdę się odechciewa. ja wiem, ze „klimacik”, ze sukces, ze ameryka, ze błyszczące klaty i plastikowe przeciwsłoneczne okulary
. alw są granice
tutaj zostały przekroczone
film przyjemny, ale
nie dla mnie

ale nie dla mnie