Ciekawy, choć dość trudny. Dziewięćdziesiąt procent scen w zawężonym kadrze, wszystko kręcone z kamery na statywie, proste ujęcia i wydawałoby się sporo niepotrzebnych kadrów (długie zbliżenia na buty, podłogi, itp). Ale jak się okazuje wszystko prowadzi do pewnego podsumowania treści i wraz z długo oczekiwanym rozszerzeniem ekranu nawet nieźle się zamyka. A fabuła bardzo prosta: mężczyzna po urazie mózgu zapada w śpiączkę. Jego żona i dorosły syn zaczynają wydaje się bezsensowną walkę o jego powrót do życia. Codziennie trwają przy nim, próbując dotrzeć do jego podświadomości.