Weekend pary bohaterów faktycznie przybiera dziwny obrót, choć typowy dla ofiar demonicznych sekciarzy. Dużo rogatych czaszek, mazania krwią, pochodnie, głupie przebrania oraz księga wiedzy tajemnej - do ogarnięcia po sześciu latach szkoły katolickiej.

Jest oczywiście główny sprawca całego zamieszania – wężowy demon Ukten. Psuje weekendowe plany Grace i jej chłopaka. Dziewczyna jest wyjątkowa, będąc potomkinią kogoś ważnego dla sekty i Uktena. Indianie więzili demona przez 400 lat, ale teraz już ich nie ma i sekta postanawia odmienić losy świata uwalniając bóstwo, dla którego ludzkim wehikułem będzie rzecz jasna Grace.

Para dzielnie odpiera ataki członków kultu wystających pod oknami. W przerwach dziewczyna doświadcza rozmaitych wizji strasznego lasu. Pojawia się kilka węży, ludzie dźgają się nożami, pada kilka wystrzałów, coś się pali. Wszystko okraszone przykrymi dźwiękami zwiastującymi rychłą zagładę szarych komórek.

Ogólny bilans strat ludzkich to sześć ofiar, o ile pozostali przy życiu sekciarze przeżyli moment, w którym opętana Grace na nich nakrzyczała używając demonicznej mocy.

Dla wzmocnienia siły przekazu film podzielono na bodaj siedem rozdziałów, co nie ma żadnego znaczenia dla rozwoju opowieści, więc ostatecznie podział niczego nie wzmacnia, ale śródtytuły brzmią, jakby rzeczywiście kryły jakiś głębszy sens. Udało się też upchnąć dwie piosenki, których funkcja dramatyczna jest równie znacząca.