W szesnastym wieku grupka Hiszpańskich żołnierzy której na czele stał Ptolemy Firello, rozpoczęła poszukiwania złota w górach Kalifornii. Po poszukiwaczach zaginął ślad, plotka głosiła że w ich szeregach znajdował się zdeprawowany porucznik Vargas, którego rozmiary także przeszły do legendy. Setki lat później piorun uwolnił Vargasa spoczywającego w jednej ze skał, spoczywał setki lat aż do momentu kiedy znów będzie siać terror.

"Dzieło" nawet przyzwoite lecz jak to bywa z amerykanami lubią naciągać realia.
Nastolatków grają dwudziestoparolatkowie po raz kolejny to bije po oczach. Naciągają historyczne fakty. Korzystają ze stereotypów całymi garściami. Najbardziej śmieszna jest scena kiedy Indianin Joe (jedyny Indianin w mieście ) przewiduje że wszyscy biali w mieście zginą w dodatku Indianin jest bardzo nietrzeźwy. Co do dalszego przebiegu akcji uwłaczający inteligencji widza pomysł ze skałą która potrafi podtrzymać życie w niezmienionej formie. Kiedy już nasz Vargas zaczyna polowanie na mieszkańców, popadamy w konsternację całe dzieło zaczyna przypominać bez ustaną pogoń z owym gigantem. Dodajmy że efekty są naprawdę naciągane to raczej makijaż i kostium który polega na wysmarowaniu giganta błotem i założeniu na niego zbroi z tektury. Sceny walki które jak zwykle wywołują śmiech widza, za każdym razem widać że broń to atrapa.
Finalna scena tragicznie zmontowana.

Typowe kino klasy B, dające wiele uśmiechu po seansie.