Dokładnie, klimat i sposób prowadzenia jak w starych horrorach Universala, spokojnie ten scenariusz można by zrealizować w tamtych latach.

Może być SPOILER. Gdy byłem na tym w kinie, ostatnia scena przed napisami to przybliżająca się na cały ekran twarz Pfeiferowej i jej żółte jak u kota oczy. Czyli człowiek nie tylko się staje wilkołakiem, gdy ten go ugryzie, ale gdy z nim pójdzie do łóżka, tj. wymieni z nim również inne płyny:-) Tego wcześniej w filmach o wilkołakach nie było, to był nowatorski, zaskakujący koncept, w dodatku podany tak subtelnie, na samym końcu, a nie wulgarnie i ta scena świetnie zamykała cały film. Cóż, takich filmów już się nie robi. Dzisiaj widzowie i "widzki" są już na takim poziomie, że trzeba im takie rzeczy wyjaśniać jak najbardziej dosłownie, obrazowo...