Bałabanow zawsze miał tendencje do grania na nutach patriotycznych. W "Bracie" dało to świetny efekt w postaci niepowtarzalnego klimatu i uchwycenia zagubienia Rosji późnego Jelcyna. Jego kontynuacja już niesie za sobą zapowiedź entuzjastycznego powrotu do imperium czasów Putina. Natomiast "Wojna" wygląda po prostu tak, jakby współautorami scenariusza byli kremlowscy propagandyści. Niestety ten kierunek w rozwoju twórczości Bałabanowa jest zbieżny z kierunkiem, w którym podążyło rosyjskie społeczeństwo. Nie ma nawet najmniejszej próby pokazania/zrozumienia prawdziwych przyczyn konfliktu. Nie ma też oczywiście mowy o rosyjskiej agresji a wszyscy wrogowie Rosji są po prostu bandytami, pozbawionymi ludzkich cech. Jedyny Czeczen, który w odbiorcach filmu ma budzić sympatię z radością podejmuje współpracę z Rosjanami. Przedstawiciele pozostałych nacji oczywiście niczego nie rozumieją i są śmieszni. Tym samym językiem opisywano w sowieckich kronikach polskich żołnierzy w 1939 roku i wszelkich możliwych wrogów w czasach zimnej wojny. Tym samym językiem mówi się dzisiaj w Moskwie o agresji na Gruzję. Ale wówczas mało kto wierzył w takie polityczne przesłanie... Gdyby III Rzesza nie upadła zapewne zachwyt "kinomanów" budziłyby filmy, w których w roli bandytów wystepowaliby żołnierze Armii Krajowej.

Wszystkim tym, którzy w dzieciństwie nie bali się ksiązki i sięgali nie tylko po najprostsze strzelanki a dzisiaj w kinematografii rosyjskiej szukają czegoś więcej niż kremlowskiego odpowiednika przygód dzielnego wojaka Rambo, zachęcam do obejrzenia chociażby, nakręconego w tym samym roku Domu wariatów Andrieja Konczałowskiego.