Sporo recenzentów pisze, że film długi, nudny, że nic się nie dzieje, że dialogów prawie nie ma. Historia krótka i płytka.

Piękna forma, tutaj jednak wszyscy się zgadzają. Rzucane co chwila niedopowiedzenia, cienie, sugestie drugich znaczeń. I milczenie.

Powiem Wam tyle: reżyser daje nam miejsce, byśmy mogli uczestniczyć w tym filmie. Byśmy szukali w nim znaczenia, może jednego z wielu znaczeń, może znaczenia własnego. Obraz staje się jak lustro, w którym możemy się przejrzeć. Ja przesiedziałem cały film w napięciu. Jeżeli Wy wynudziliście się, nie wińcie Zwiagincewa.