AK rozwiązano 19 stycznia 1945r., a 9 maja skończyła się wojna i wszyscy normalni ludzie chcieli spokojnie odbudowywać swoje domy i życie. Jednak członkowie AK nie zakończyli działalności. Część ich zasiliło w szereg wiernych nowemu rządowych formacji jak MO, bądź wstąpili do organów służb bezpieczeństwa (UB, KBW) lub do Wojska Polskiego, a inni odmówili demobilizacji i przystąpiła do ''ruchu oporu'' wobec nowych władz i rozpoczęli swoją ''walkę''. Do formacji antykomunistycznych należało tylko kilka tysięcy osób, które zmanipulowane przez tzw. rząd londyński, mordowały Polaków, popierających utworzony w Polsce Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej, uznawany także przez aliantów, którzy to już 5 lipca 1945 r. formalne cofnęli poparcie ''londyńczykom''.
A o co tak zaciekle walczyły leśne bandy z Polakami? Ano o koryto dla rządu londyńskiego, tych, którzy doprowadzili do eksterminacji 200tys. Warszawiaków podczas Powstania, tych, którzy bratali się po wojnie z ukraińskimi oprawcami Polaków z Małopolski Wschodniej i Wołynia, tych którym marzył się powrót do rządów pana i plebana itp. Walczyli także o ściąganie przed panami czapki na czas i całowanie nabożnie łapki księdza dobrodzieja.
Dlatego Chwała żołnierzom KBW i funkcjonariuszom MBP za wyłapywanie z lasów bandytów przeklętych, którzy terroryzowali okoliczną ludność. To oni pilnowali państwa przed zachodnią agenturą i polskimi sprzedawczykami, którzy za amerykańskie tenisówki byli gotowi oddać własną matkę, a dzieci dorzucić za dwa klepnięcia po ramieniu. Nikt za darmo nie był poddawany śledztwom, a jakieś tortury to w sporym stopniu późniejsze wymysły. Ubecy wiedzieli co i jak robić ze zdrajcami, nawet jeżeli czasem pomęczyli troszkę jakiś leśnych bandytów, upowców czy tych z werwolfu, to bardzo dobrze i ja wcale im się nie dziwię.
Wtedy każdy kto strzelał do żołnierza Wojska Polskiego i Armii Czerwonej wspomagał hitlerowców, każdy kto po wojnie mordował urzędników, działaczy, milicjantów, nauczycieli, czy zwykłych ludzi, był takim samym oprawcą jak hitlerowiec podczas wojny, a nawet gorszym, bo rodzimym, czyli pospolitym zdrajcą.
W tamtym latach prawdziwi patrioci odbudowywali gołymi rękoma zrujnowany kraj, wracali z wojennej tułaczki ze wschodu i z zachodu, szukali cudem ocalałych krewnych i sąsiadów, przygarniali osierocone dzieci, chcieli tylko pokoju i spokoju. W tym samym czasie ci, którzy przedekowali gdzieś na spokojnie IIWŚ, zazwyczaj u rodziny na wsi, których ominął front, bombardowania, ostrzały, nawet na roboty się nie załapali, bo to jakieś takie cherlawe było i do niczego się nie nadawało, już po zakończeniu wojny ubzdurali sobie coś i rozkręcili własną wojenkę. Ci nie byli żadnymi patriotami, tylko zwykłymi bandytami, a ich miejsce jest w bezimiennych dołach.