Uważam odwrotnie, że scena "gwałtu" to była jedna z lepszych i najbardziej przejmujących scen.

Najpierw o głównym bohaterze.
Zauważ, że dla niego bycie receptywnym nie było fizycznym bólem. W jego przypadku "gwałt", był gwałtem, bo doszło do zderzenia doznania przyjemności zmysłowej z wdrukowanym światopoglądem o grzechu. Można by to określić jako: jest mi dobrze, ale ja nie chcę, aby było mi dobrze, bo to jest grzeszne. Nie sprawiaj mi przyjemności, bo to jest grzech. A ja grzeszyć nie chcę.
Główny bohater został "zgwałcony", przez to, że została mu uświadomiona jego seksualność, której w żaden sposób nie da się pogodzić z wpojonymi przekonaniami religijnymi. W jego umyśle powstał dysonans: jak dalej być sobą? Czy mam być grzesznym homoseksualistą, czy mam wyrzec się siebie?

O współlokatorze.
Znów konflikt między przyrodzoną seksualnością, a wdrukowanymi zasadami moralnymi. Zauważ, że po fakcie on ma głębokie wyrzuty sumienia. Raz że zgrzeszył, a dwa, że przez niego zgrzeszył główny bohater. Coś jak pocałunek wampira: od tej pory ty też będziesz wampirem, ty też będziesz nieszczęśliwy tak, jak ja.

W tej scenie "gwałtu" nie było przemocy seksualnej.
Jednak obaj zostali w jakiś sposób zgwałceni. Jabłko z Drzewa Poznania Dobrego i Zła zostało zerwane. Nic już nie będzie takie, jak przedtem. Obaj odkryli swoją prawdziwą seksualność i pozostali z pytaniem: jak dalej żyć?