W pewnym wieku można i przeżywać takie rzeczy, ale jak ma się te 60 lat to rozpaczanie po piesku wzbudza raczej śmiech kolegów niż zrozumienie. Czemu się dziwić nie można. Taki stary chłop a taki durny.

W pewnym wieku? Co za kretyńskie stwierdzenie, widać, że nigdy psa nie miałeś.

Masz 10 lat.

Pies żyje i zdycha, bierze się kolejnego, normalna sprawa dla każdego, kto ma więcej niż 10 lat. Od tysiącleci tak właśnie wyglądało życie na wsi.

Był pies i nie ma psa, trudno.

czy dokument jest dobry czy niedobry, nie zależy od tego, czy denerwują nas zachowania przedstawionych na nim ludzi. to nie są aktorzy, a dokument nie ma za zadanie zaspokajania gustów (na zasadzie lubię-nie lubię) i oczekiwań widza, tylko wierne (i subiektywne) przedstawienie jakiejś sytuacji.

Chłopaki pomagali mu jak mogli. Pojechali do szpitala, posprzątali kanciape, pochowali piesia...

Uwielbiam podejście ludzi do życia z tamtych stron. Przy zwózce drzewa kumple zawsze pomagają mojemu wujkowi - potem on pomaga im. Zawsze kończą pracę (po paru dniach charówy) kilkoma flaszkami i nikt nie pyta ile się należy. W ich światopoglądzie należy sobie nawzajem pomagać.

I właśnie to widać w omawianym filmie...

Piesek był bliski tylko Panu Stasiowi. Oni nie rozumie tej zażyłości.