Obejrzenie tego filmu spowodowało, że zacząłem zastanawiać się nad całą historią. Nad tym czemu właśnie był uzależniony od telewizji, dlaczego tak przyciągał do siebie ludzi albo oni jego, zaciekawiło mnie stwierdzenie "życie to stan umysłu" oraz to jak Mr Chance na koniec filmu przechadzał się "po wodzie". Nie chcę tutaj łopatologiczne podawać moje wnioski, ale znalazłem ciekawy tekst w internecie, który oddaje sens filmu.
Będziesz przechodził przez mnóstwo różnych stanów emocjonalnych, co będziesz zwał stanami umysłu. Psychiatria się właśnie w tym myli, że zajmuje się głową a powinna sercem. Leczy skutki, a nie usuwa przyczyny. Jeżeli się będą pojawiać góry i doliny emocjonalne, nastrojowe to... cierpliwości, przetrzymać, taki atak nigdy nie trwa długo i odsiecz nadchodzi, jeżeli jej oczywiście chcesz. W takich przypadkach pamiętaj, że nie jesteś sam i są wokół Ciebie duchowi przewodnicy, pomocnicy, Aniołowie i Oni Ci będą pomagać... wystarczy się do Nich zwrócić. Jakkolwiek na "trzeźwo" jest to dość abstrakcyjne to jednak jak Cię przywali jakaś ciężka sytuacja życiowa i coś Ci się przyczepi do energii to nie będziesz miał żadnych oporów aby zawołać o pomoc. Wiadomo, jak trwoga to do Boga.
Tekst pochodzi z http://www.sukceslink.pl/artykuly/rozwoj-duchowy/923-stan-umyslu.html , autorem jest Krzysztof Kina.
Czemu na końcu filmu pozostały sceny z planu zdjęciowego? Film ma pozytywne przesłanie i w żadnym wypadku nie psuje tego dzieła, a świadomość śmierci Petera Sellersa niedługo po nakręceniu filmu powoduje, że dzisiaj patrząc na tę scenę robi się nostalgicznie widząc poczucie humoru, pogodę ducha i wielkość tego aktora.
WIELKI FILM