Shaun wpadł w rutynę. Ma 29 i płynie przez życie nawet nie próbując wykorzystać swojego potencjału. Mieszka z Edem, najlepszym przyjacielem ze szkoły i współlokatorem Petem. Pete i Ed nie przepadają za sobą. Być może dlatego, że Ed jest leniwym do granic wytrzymałości, nigdy po sobie nie sprzątającym handlarzem narkotyków, a Pete to lekko irytujący, nieuprzejmy biznesmen. Jest też dziewczyna Shauna, 29-letnia Liz. Atrakcyjna, inteligentna i lubiąca zabawę młoda kobieta, która w przeciwieństwie do Shauna usiłuje myśleć o przyszłości. Ilości czasu, jakie Shaun spędza z Edem doprowadzają ją do szału. Trochę intymności mogą uszczknąć dla siebie tylko w miejscowym pubie The Winchester, ale w nim także Ed... często przebywa. Zmęczona wiecznym trójkątem, Liz zaczyna zabierać ze sobą do pubu parę przyjaciół – Davida i Di. David to kapryśny mądrala, a Di – stuknięta kandydatka na aktorkę. Liz jest sfrustrowana, a Shaun chowa głowę w piasek. Jego życie sercowe nie jest zbyt udane. Kolejna postać w życiu Shauna, to jego matka, Barbara. Jest kochającą, troskliwą i zaślepioną miłością do syna, kobietą, którą Shaun uwielbia. Niestety, dwanaście lat temu, Barbara poślubiła Philipa, sztywnego i władczego faceta, co doprowadziło do rozluźnienia stosunków między matką i synem. Życie rodzinne Shauna jest więc… Pewnej piątkowej nocy spotykamy Shauna, Liz i Eda oraz Davida i Di, w pubie, w którym Shaun usiłuje porozmawiać, z bardzo cierpliwą do tej pory Liz, o ich związku. Rozmowa kończy się obietnicami Shauna, który naprawdę chce się zmienić i zamierza to udowodnić. Decyduje się zabrać Liz do nowej restauracji rybnej i uczcić kolacją trzecią rocznicę ich znajomości. Jedyną rzeczą, którą musi zrobić to zarezerwowanie stolika. Sobotni wieczór jest bardzo dziwny. Wszystko wydaje się nie takie, jak powinno. Ludzie popełniają samobójstwa w metrze, mdleją na ulicach. W wiadomościach głównym tematem są niewyjaśnione kataklizmy. A w ogóle, to dlaczego ten facet właśnie usiłował zjeść gołębia? Po długim, męczącym dniu, Shaun wraca do domu i zdaje sobie sprawę, że zupełnie zapomniał o zarezerwowaniu stolika na wieczór. Na wiadomość o spędzeniu kolejnej nocy w The Winchester, Liz traci cierpliwość i zrywa z Shaunem. Sobotni wieczór kończy się, jak zwykle, w pubie - w odorach alkoholu, ciemnościach i atmosferze pełnej wyrzutów. Po kłótni z Petem, Shaun ostatecznie decyduje się zmienić coś w swoim życiu. Jutro wszystko uporządkuje. Wyjaśni wszystkie nieporozumienia z Liz. Odwiedzi mamę. Wszystko znowu będzie w porządku... Niestety, w Londynie na światło dzienne wychodzą stada ‘żywych trupów’. Dziwaczne wydarzenia z soboty w ciągu nocy zamieniły się w apokalipsę z udziałem zombie. Mimo początkowego szoku, Shaun jest zdeterminowany, bez względu na zombie, wypełnić swoje obietnice. Wyrusza, aby uratować dziewczynę, matkę i zabrać je do najbezpieczniejszego, wg niego, miejsca na ziemi – pubu The Winchester. Sprawy nie układają się zgodnie z planem Shauna, i oczywiście Eda. Droga do pubu pełna jest niespodzianek, a w środku temperatura zaczyna wrzeć. Wybucha, trwający od długiego czasu, konflikt między Davidem i Shaunem. Kiedy grupka znajomych walczy o życie przy użyciu stołków barowych, kijów bilardowych i antycznej strzelby, stado zombie, krok po kroku, wdziera się do pubu usiłując pożreć pozostałych przy życiu...
Pomysł na film
W 1999 roku, kanał telewizyjny Channel Four nadał pierwszą serię ‘Spaced’, błyskotliwego brytyjskiego sitcomu opowiadającego o żyjących z dnia na dzień dwudziestokilkulatkach. Sitcom zdobył uznanie krytyków, stosy nagród i status kultowego, międzynarodowego przeboju. Serial wyreżyserował Edgar Wright, współscenarzystą i gwiazdą ‘Spaced’ był Simon Pegg, a producentką Nira Park. W jednym z wcześniejszych odcinków, postać grana przez Simona Pegga, walczyła z zombie zapamiętale grając w grę komputerową ‘Resident Evil 2’. Zarówno Simon, jak i Edgar, zagorzali fani gatunku zombie, tak dobrze bawili się realizując ten odcinek serialu, że zdecydowali się na nakręcenie pełnometrażowego filmu z zombie w rolach głównych. Wkrótce potem opracowali pomysły, które zaowocowały filmem WYSYP ŻYWYCH TRUPÓW. Simon wyjaśnia: “Chcieliśmy zrealizować komedię o zombie, która byłaby zabawna, jeśli chodzi o postaci oraz dialogi, ale pozostała realna pod względem elementów horroru. Zależało nam na tym, żeby ten film w pewnych momentach był naprawdę przerażający." W 2001 roku, pomysł został zaprezentowany przedstawicielom Film Four. Bardzo im się spodobał i przyjęli scenariusz do realizacji. Kiedy jednak w 2002 roku firma upadła, producentka Nira szybko znalazła nowe źródło finansowania i partnera produkcyjnego – Working Title2. Dziesięć tygodni później film WYSYP ŻYWYCH TRUPÓW znalazł się na etapie pre-produkcji.
Kompletowanie obsady
Edgar, Simon i Nira od początku wiedzieli, kto powinien wcielić się w poszczególne role, dlatego też kompletowanie obsady dokładnie odzwierciedliło ich wizję. Simon wspomina: “Zarówno Edgar jak i ja zawsze piszemy scenariusze z bardzo wiarygodnej perspektywy. Staramy opierać się na rzeczywistości, po to, aby nasza historia, czy jej bohaterowie byli przekonujący." Aby zwiększyć wiarygodność gry aktorskiej, realizatorzy pozwolili wykonawcom na branie udziału w tworzeniu postaci. Mogli wnieść do swoich ról, tyle z siebie, ile uznali za stosowne. Simon Pegg gra rolę Shauna – dwudziestodziewięciolatka, który prowadzi sklep ze sprzętem elektrycznym w Północnym Londynie. Tak mówi o roli Simon: “W trakcie trwania filmu Shaun dojrzewa i uczy się odpowiedzialności. Jest na tym etapie, że do zmian w życiu może go motywować dosłownie wszystko – korek na ulicach, grad czy pożar. Akurat zdarza się, że jest to inwazja zombie." Kate Ashfield gra Liz – dziewczynę Shauna i nauczycielkę. Mówi Kate: “Liz kocha Shauna, ale chce, żeby sprawy między nimi przybrały jakiś zdecydowany obrót. Zawsze chodzą do pubu Winchester i zawsze chodzą tam z Edem. Dziewczyna chce robić dużo innych rzeczy, chodzić do różnych miejsc, po prostu cieszyć się życiem. To właśnie dlatego z nim zrywa. Powodem rozstania nie jest brak miłości." Nick Frost gra Eda – najlepszego przyjaciela Shauna. Leniwego, bezrobotnego faceta, który do tego mieszka z głównym bohaterem. Tak mówi Nick: “Ed jest przyjacielem Shauna. Wiele lat temu pojawił się w jego mieszkaniu i już go nie opuścił. To dziwaczny związek. Shaun nie potrzebuje Eda, ale go lubi. Ed słucha tego, co Shaun ma do powiedzenia. Shaun może robić, co chce, mówić, co chce, a Edowi zupełnie to nie przeszkadza. W żaden sposób go nie ocenia." Dylan Moran to David – chłopak Dianne, który zawsze ma na wszystko odpowiedź i jest zakochany w Liz. Mówi Dylan: “David nie jest z siebie zadowolony i z tego, co robi. Nie jest pewny siebie. Zawsze ma wrażenie, że wszyscy dobrze się bawią, a on w tym nie bierze udziału." Lucy Davis gra rolę Dianne – dziewczyny Davida, nauczycielki dramatu. Mówi Lucy: “Dianne jest trochę dziwna, ale naprawdę miła. Chce czuć się potrzebna i pomocna. Wpada na pomysł, że jedynym sposobem na uniknięcie śmierci jest udawanie zombie. Delektuje się całą tą sytuacją, gdyż nareszcie czuje się użyteczna." W skład obsady wchodzi także Penelope Wilton jako Barbara, matka Shauna, z którą czuje się on blisko związany mimo tego, że nie są w stanie się porozumieć, Bill Nighy jako ojczym Shauna, Philip – uważany przez Shauna za potwora, a także Peter Serafincowicz w roli współlokatora Pete’a i Jessica Stevenson - grająca wcześniej z Simonem w ‘Spaced’ - jako Yvonne, stara przyjaciółka Shauna, na którą wpada on w drodze do Winchester.
Realizacja
Zdjęcia rozpoczęły się w maju 2003 roku i trwały dziewięć tygodni – pięć tygodni w plenerze i cztery w Ealing Studios. Realizacja zdjęć wiązała się ze sporymi wyzwaniami. Akcja filmu rozgrywa się w ciągu dwóch dni, dlatego światło i warunki pogodowe powinny pozostać niezmienione. Wydaje się to prawie niemożliwe do osiągnięcia podczas produkcji filmu w Wielkiej Brytanii. Nocne zdjęcia w lecie, kiedy ma się do czynienia tylko z kilkoma godzinami ciemności, także okazały się testem cierpliwości. Widok hord zombie wzbudził spore zainteresowanie wśród mieszkańców takich części Londynu jak Crouch End w Północnym Londynie czy Millwall w Południowym. Było także kilka skarg od mieszkańców, których dzieci przestraszyły się upiornych zombie. W większości przypadków, jednak, rezydenci Londynu z ciekawością obserwowali niecodzienny spektakl, a nawet przy kilku okazjach wystąpili w filmie w rolach zombie. W Ealing Studios w Zachodnim Londynie, scenograf Marcus Rowland i jego zespół wybudowali wnętrze pubu Winchester, które jest tłem ataku zombie oraz mieszkanie Shauna, w którym Shaun i Ed po raz pierwszy zdają sobie sprawę, że dzieje się coś dziwnego.
O filmie
Autor scenariusza, Simon Pegg podsumowuje: “W filmie jest sporo miłości. To nie tylko horror. W scenariuszu mamy do czynienia z mnóstwem różnych tematów i fraz, które fani z przyjemnością będą powtarzać. Jestem pewien, że wielbicielom horrorów spodoba się to, że w powietrzu latają odrywane głowy, a inni widzowie polubią nasz film jako idealny na randkę...
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.