WYWROTOWCY Paolo i Vittorio Tavianich to pozycja mocno zakorzeniona we współczesności, a ten reżyserski duet to być może najbardziej włoscy z włoskich filmowców, których filmy odpowiadały czasom, w jakich powstawały, wpisując się integralnie w społeczno-historyczną tkankę ojczyzny Toskańczyków. Surrealistyczna komedia z 1967 roku rozgrywa się wokół autentycznych wydarzeń związanych ze śmiercią i ceremonialnym pogrzebem lidera Włoskiej Partii Komunistycznej Palmiro Togliattiego. W ten kocioł wciągnięta zostaje czwórka głównych bohaterów filmu – młody Wenezuelczyk, który porzuca majętną, włoską narzeczoną, by dołączyć do rewolucji w swoim kraju, ambitny reżyser poszukujący własnego stylu, młoda kobieta zakochująca się w kochance męża oraz student filozofii, usiłujący wyemancypować się z upupiającego otoczenia. Śledząc losy tej czwórki, bracia Taviani kreślą nie tylko bogaty, pokoleniowy portret, ale też wypowiadają uniwersalne przesłanie o nieustającej rotacji pokoleń, w wyniku której nowe wartości, postulaty i postawy wypierają stare, co jest rzeczą jak najbardziej naturalną, ale też nieuchronną i bezwzględną wobec tego, co przemija.