Wystarczy trochę poczytać na temat tego kim jest geisha, żeby wiedzieć, że film jest więcej niż "podkolorowany". Trudno oceniać, czy to P. Golden to sprawił, czy ma w tym swój udział P. Iwasaki. Żeby to ocenić trzeba by pewnie dotrzeć do oryginalnych nagrań, o których piszesz. Dlatego jeśli chodzi o zawartość merytoryczną (jakąś wiedzę na ten temat) warto film oglądać ze sporym przymrużeniem oka.
Muszę się natomiast zgodzić, że film ma ciekawy i ciągający klimat. I to jest duży, jeśli nie największy, plus filmu. I myślę, że tylko po to warto go oglądać :)

A mnie film nie zachwycił, w przeciwieństwie do książki.

Zwykle tak jest, że książka jest lepsza od filmu, a przynajmniej według moich osądów. Jednak w tym przypadku postawiłabym znak równości, choć pewnie jeszcze nie nasiąknęłam tak kulturą wschodnią, by dostrzec smaczki. Ale... co kto lubi ;)

Właśnie smaczki :) Uczyłam się języka japońskiego wiele lat i zdecydowanie odrzucam film, jako marne popłuczyny po dobrej książce. Ani klimat, ani bohaterki (o zgrozo! zagrane przez CHINKI!) nie wzbudziły mojego zachwytu (brrr!). Jedynie Hatsumomo, Prezes i Pan Nobu zasługują na uznanie.

Po książce przychodzi tylko zawiedzenie, ale trzeba się z tym liczyć , że żaden film nie dorówna książce. Nie można nic tak perfekcyjnie streścić i przedstawić tak jakbyśmy sobie mogli wyobrażać ale i tak mi się podobał liczę się z tym , że wielu ludzi nigdy nie przeczyta książki i ten film będzie dla nich przecudowny... bo nic innego nie będą znać.
Dobry film .

Książkę przeczytałam i mimo to film uznaje za dobry (jeśli nie bardzo dobry). Znacznie się odcina od reszty komercyjnych filmów, które obecnie są produkowane . Nie siedzę w kulturze japońskiej i myślę, że należy się liczyć z tym, że nie każdy kto ogląda film jest zapaleńcem orientu :)