Film firmowany przez Bessona (w roli producenta) - nie oczekiwałem oczywiście arcydzieła na poziomie Wielkiego Błękitu czy Leona Zawodowca ale liczyłem na zgrabną, bezpretensjonalną rozrywkę typu Taxi albo sprawną sensację do jednorazowego obejrzenia (jak Pocałunek Smoka), a otrzymałem straszną kiszkę.

Właściwie to wszystko jest tu do bani:

Scenariusz to oczywiście tylko pretekst do kaskaderskich pokazów, problem w tym, że te wyczyny są tyle widowiskowe, co absurdalnie przerysowane i sprzeczne z grawitacją, a więc trudno je traktować poważnie i się emocjonować. I od początku nie mamy wątpliwości jak się rzecz zakończy.

O aktorstwie też nie ma co mówić - ale jest jeszcze gorzej: nie mamy wyszczególnionych, pełnokrwistych bohaterów, tylko pobierznie rozróżnioną czarno-żółto-arabską zbieraninę, która osobliwie nie wzbudziła we mnie specjalnej sympatii. Do tego ta naiwnie postrzegana sprawiedliwość społeczna - okradanie wstrętnych, bezdusznych, białych burżujów.

Wizualnie film nie zaskakuje a szybki montaż często nie tyle dodaje dynamizmu, co powoduje wrażenie bezładnego chaosu. A jeszcze dochodzi nachalna, męcząca pseudonowoczesna muzyka.

Żarty kiepskie i nieśmieszne - trochę wdzięku miały sceny z muzyką z opery Bizeta, kiedy bohaterowie kradną pod nosem przeszukujących mieszkanie policjantów. Ale naprawdę rozbawiło mnie tylko ujęcie pod koniec filmu, kiedy bohaterowie - którzy wczesniej przeskakiwali szerokość ulicy a i w górę podskakiwali na parę metrów, niepozorny płotek pokonują niczym dziarski 40-letni biurokrata. No ale ten komizm był chyba niezamierzony.

Moja ocena niedostateczny - bo nie ma nic gorszego niż kino - w zamierzeniu - rozrywkowe, które nie dość że nie dostarcza owej rozrywki, ale jeszcze nudzi i męczy.