Ciekawy pomysł na film. Sztuka pokonywania miejskich przestrzeni w sposób hmm twórczy, staje się w dziesiejszych czasach coraz bardziej popularna, dla wielu jest nawet czymś w rodzaju filozofii życiowej. Na film nie należy patrzeć głównie pod kątem stricte 'filmowym' ale jego walory drzemią raczej właśnie w obranej tematyce Parkour i nawiązaniu do kodeksu samurajskiego. Coś w tym jest, zgadzam się z podtytułem filmu. Bohaterowie byli wierni swoim przekonaniom, serce podpowiadało im co jest moralne i jak należy postępować. W przeciwieństwie do różnych władz państwowych, które albo to zagubione w zwałach biurokracji albo otępione przez bogactwo zapomniały, że tak naprawdę powinny służyć społeczeństwu, a szczególnie tym najbardziej uciskanym (a sami jeszcze dokładali często cegiełki do tego ucisku). Tytułowi samurajowie stanęli właśnie na straży takich ofiar niesprawiedliwości. Wzięli odpowiedzialność za swoje czyny i zrobili wszystko co było w ich mocy aby dopomóc. Na koniec dopiszę jeszcze dla tych co oglądali - ciekawi mnie jak długo kręcono i montowano sekwencję z unikami przed psami... :)