Pamiętam że to był mój pierwszy western jaki widziałem, a o ile dobrze pamiętam także jeden z pierwszych filmów w ogóle oglądanych w kinie. A było to około roku 1960 i miałem jakieś 10lat. Jak to zwykle bywa to co ogląda się po raz pierwszy w życiu wywołuje niezwykłe wrażenia. Nawet przez długi czas później pamiętałem wiele scen z tego filmu jak i jego przesłanie. Większość wydarzeń przedstawione w tym westernie oparte na faktach autentycznych jak i sposób przedstawienia Apaczów jako twardych i bezwzględnych wojowników a nawet okrutnych. Już na samym początku widzimy chłopca 14 letniego, który ranny próbuje odnaleźć swoich a na próbę udzielenia mu pomocy przez białego reaguje atakiem. Tacy właśnie byli Apacze i to, że komuś udało się skłonić do poniechania bezustannych ataków na przejeżdżających przez ich ziemię było wielkim i niewiarygodnym sukcesem. Dodatkowym atutem filmu są obaj główni odtwórcy ról Toma Jeffordsa i Cochise’a to jest James Stewart i Jeff Chandler. Obaj wiarygodni i o obliczach wywołujących sympatię a jednocześnie niezwykle trafnie pasujących do odtwarzanych ról. Wiele słów jakie w filmie obaj wypowiedzieli, przekonywają o ich prawdziwych i szczerych intencjach w służbie sprawy pokoju. Mam wrażenie, że kiedy Horst Wendlandt poszukiwał odtwórcy roli Winnetou to chciał odnaleźć aktora o twarzy podobnej do Jeffa Chandlera, czyli Cochise’a z filmu „Złamana strzała”. Już stracił nadzieję na odnalezienie właściwej osoby i nagle na jakimś festiwalu wypatrzył Pierre Brice’a. Te twarze są rzeczywiście bardzo podobne zwłaszcza po charakteryzacji i obaj mają też dołek w podbródku. Mimo upływu ponad 50lat od czasu kiedy oglądałem „Złamaną strzałę” w kinie i tylko raz a później trafiło mi się obejrzeć ten film kilka raz w telewizji, to jednak bardziej pamiętam obraz i akcję z ekranu kinowego sprzed 50 lat niż z emisji telewizyjnych.