Tak, ta rozmowa w "Urodzinach" najważniejsza, choć wydaje mi się, że najmocniejszy jest początek, pierwsza historia. Nawet kiedy człowiek domyśla się, co będzie na jej końcu, ja niestety się domyśliłem, co nie zmienia faktu, że życie rodzinne bohatera mógłbym w takich ujęciach oglądać godzinami. :)

Tak, najmocniejsza scena w pierwszej części. Szczególnie mnie uderzyła, bo się jednak nie domyśliłam.

Nic dodać, nic ująć. Mam te same przemyślenia świeżo po seansie. Dialog o którym piszesz i zakończenie pierwszej historii zostają w głowie. Wyjątkowo dobre kino.

Potem pada odpowiedź (mniej więcej), że za to 'nie' zniszczą człowiekowi życie. Co ostatnia historia potwierdza - bohater funkcjonuje na obrzeżach społeczeństwa, całe życie nie miał kontaktu z córką i nie wygląda na to, że uda im się stworzyć jakąkolwiek relację.

Jestem przeciwnikiem kary śmierci i właściwie się z Tobą zgadzam.
Życia niestety nie da się opisać tylko w dwóch kolorach,czarnym i białym.
"Nie" w ekstremalnych sytuacjach to bohaterstwo. Stąd wszędzie na świecie armia potakiwaczy i śladowe ilości bohaterów.
Wg.teorii ewolucji silniejsze i lepiej umiejące się dostosować osobniki przechodzą do kolejnej rundy.Czynienie zła im w tym nie przeszkadza,a przyzwoitość pokonanych nie jest nagradzana.
Tak chyba musi być i jedyne co możemy to się nie zgadzać z tą jawną niesprawiedliwością.
Miałem widocznie dużo szczęścia w życiu,że nie musiałem podejmować drastycznie trudnych decyzji. I nigdy nie będę wiedział czy miałbym siłę zachować się porządnie.
pozdro

To prawda. Zgodnie z sentencją: "tyle o sobie wiemy, ile nas sprawdzono" (z wiersza Szymborskiej). Zdarza się jednak, że nie mówimy "nie" także w sytuacjach niezagrażających naszemu życiu. I wtedy to już należy rozpatrywać nieco inaczej.