Temat pewnie ze sto razy poruszany na forum, ale i ja chcę się wypowiedzieć.

Oglądałem film z kolegą. Bardzo trudno wczuć mi się w rolę widza, który postrzega film jako osobne dzieło, a nie ekranizację książki. Znajomemu film się podobał, choć gdy mu trochę poopowiadałem o poucinanych wątkach (nie mówię już o przestawionej kolejności, bo to litentia poetica reżysera) to był zaskoczony.

Mam wrażenie, że Hafstrom już na początku spłycił Erika. Ja wiem, że ciężko to pokazać, a wygłaszanie patetycznych monologów jest żałosne, ale brakowało mi pokazania, że Erik jadąc do szkoły postanawia już więcej nie bić. Mało tego, z filmu wynika, że nie bije bo nie chce wylecieć ze szkoły.

Przeczytałem też, w którymś z tematów, że bez wątku zamaskowanego mściciela, scena zemsty na Silverhielmie wypada blado. Brakuje mi też rozmów z Pierrem, które stanowiły o sile książki. Kilka z nich do tej pory tkwi bardzo mocno zakorzenione w pamięci - np. gdy rozmawiają o sensie biernego uporu albo gdy Erik tłumaczy, że przemoc nierozłącznie wiąże się ze strachem, który również odczuwa bijący.

Na plus na pewno trzeba zaliczyć dobre role Silverhielma i Dahlena, którzy bardzo przekonująco zagrali swój strach i szok, gdy Erik jest bity w stołówce lub Dahlen gasi na nim cygaro. Ale zastanawiam się też czy zrozumiałbym wymowę tej sceny gdybym nie czytał książki.

Podsumowując, trudno ocenić czy film był dobry. Nie lubię mówić, że film czy książka jest lepszy lub lepsza, ale w tym wypadku jest to tak ewidentne. Prawdopodobnie gdybym obejrzał film przed przeczytaniem powieści zrobiłby na mnie ogromne wrażenie, a tak był dla mnie kolażem scen z książki, w którym pominięto bardzo wiele...zbyt wiele...

Pozdrawiam
Paweł