Myślałem, że to psikus amerykańskich tłumaczy, ale jak się okazuje bohaterami tego filmu na prawdę jest Sartana i Alleluja, czyli reżyser podkradł imiona postaciom stworzonym przez Giuliano Carnimeo i Gianfranco Paroliniego. Praktyka popularna we Włoszech, jednak to nieco dziwi, zważywszy na cechy bohaterów które im nadano. Sartana nie jest tu legendarnym rewolwerowcem, zwykłym koniokradem. Zaś Alleluia otrzymuje swój przydomek zanim przywdziewa sutannę, co jest zupełnie bez sensu.

Krótko streszczając fabułę: dwóch szlachetnych złodziejaszków trafia do małego miasteczka, gdzie złoczyńca o likantropicznych odruchach chce sterroryzować mieszkańców. Postanawiają obronić zdewociałe niewiasty przed przemocą, wybudować kościół, a przy okazji się wzbogacić.

Nie mam do czynienia z klasycznym spaghetti westernem, a raczej przeróbką starych bajek ze stajni Warner Bros. Postaci wydają więc charakterystyczne odgłosy, obrzucają się tortami, a gdy stracą ubranie, chodzą w beczkach. Niestety jeśli potrafiłbym takie motywy zrozumieć w animacji, to nawet jak na zwariowaną komedię są zbyt głupawe po zawarciu w fabularnym dziele. Nie rozśmieszyli mnie ani absurdalni bohaterowie, ani prostackie gagi. Zawiódł za to montaż, który przy takim nawale akcji powinien być lepszy.

Film dla nikogo.