Gdybym był złośliwcem powiedziałbym: "to film o tym jak dwóch gości sobie jedzie przez kraj i tak trzy godziny". Dzieło Wendersa będzie dośc trudne do strawienia przez osoby niecierpliwe. Przeciąga on swój film, zarzucając nas ujęciami dróg krajowych, lasów, długich spacerów i przejażdżek. A jednak mimo to, jak na razie "Z biegiem czasu" okazuje się dużo lepsze niż nakręcony rok wcześniej "Fałszywy ruch".
Sprawnie połączono tu amerykańskie kino drogi z europejskim filmem artystycznym. Powstał niezwykle klimatyczny zlepek, który niesie za sobą wiele ciepła i przykuwa do ekranu. Duża w tym zasługa muzyki, do której wcześniej Wenders nie miał szczęścia. Rockowe wstawki podkręcają atmosferę, nieraz potęgując chwilę refleksji w jaką wprawiły nas obejrzane sceny. Zdjęcia są także piękne. Co prawda zawsze uwielbiałem u tego reżysera dominację zieleni, ale w wypadku tak dużych wpływów kina amerykańskiego na "Z biegiem czasu", czerń i biel były niezbędne.
Scen godnych zapamiętania jest tu co najmniej kilka. Najbardziej mi zapadła w pamięc ostatnia, gdy pociąg i ciężarówka jadą obok siebie. Lecz nie można zapomniec także rozmowy z ojcem, garbusa w jeziorze, motocyklowej przejażdżki....
Na pewno nie podobał mi się przesadny naturalizm (wiadomo o jakie sceny chodzi) i to chyba jedyne co mogę temu filmowi zarzucic. Dłużyzny były elementem formy jaką świadomie przyjął twórca, więc akceptuję je. Co więcej, nie wyobrażam sobie tego dzieła bez nich. Chocby ze względu na tło muzyczne.
Bardzo mocne 7, albo słabe 8. Nie wiem sam. Czas pokaże.