i co, przeczytałeś w końcu? Ja w liceum miałam dobrą polonistkę, która podrzucała mi te ważne książki, więc i tę pochłonęłam wtedy - z zapartym tchem. W ogóle to uwielbiam styl pisania Trumana, jego wrażliwość, ukryty dowcip. Teraz jestem w trakcie czytania zbioru esejów Trumana "Portrety i obserwacje". Jestem zachwycona! Znajdują się tam takie perełki jak artykuł z wywiadu z Marlonem Brando, liczne komentarze na temat znanych osobistości także tych ze świata kina (Chaplin, Monroe. Bogart itp.), m.in. esej dotyczący właśnie kręcenia filmu "Z zimną krwią". Polecam!

Zacząłem, nie skończyłem. Tylko kilka pierwszych stron, z tymi dokładnymi opisami wszystkiego co możliwe.

Teraz kończę "Trudno o dobrego człowieka".

jak to nie skończyłeś? Przecież jego opisy są świetne! budują napięcie. A jakim wspaniałym językiem się posługuje, na jakie detale zwraca uwagę! Przecież to właśnie stanowi istotę jego stylu. Ja się właśnie zachwycałam tą dbałością o szczegół. Jego dzieło jest podparte rzetelną dokumentacją, obserwacją, wywiadem, Capote całkowicie zaangażował się w temat. Uwielbiam, kiedy pisarze tak z pasją podchodzą do swojej pracy, nie robią z czytelnika idioty, traktując wybrane przez siebie historie pobieżnie. Rozumiem, że opisy w Nad Niemnem w wieku licealnym mogły nudzić (choć mnie nie), ale Truman?! No ok, masz prawo mieć inne zdanie:))) ale proponuję jeszcze raz sięgnąć do tej książki. Pani na polskim Cię nie uczyła, że Capote tą książką zapoczątkował nowy reporterski styl pisarski? Ale z drugiej strony może po prostu Ci to nie podchodzi. Ja generalnie zaczytuję się w reportażach:).

Przepraszam za kategoryczny ton mojej wypowiedzi. Po prostu nie wiedziałam, że komuś "Z zimną krwią" mogło się nie podobać lub tym bardziej nudzić.:))

Nie że znudził lub nie podobał. Trzeba było oddać do biblioteki i tyle...

heheh a ja sobie dopowiedziałam, że znudziło Cię te kilka pierwszych stron "z dokładnymi opisami wszystkiego co możliwe". :) W takim razie zachęcam do ponownego wypożyczenia książki Capote.

A jak Ci się podoba "Trudno o dobrego człowieka"?

Bardzo. Styl autorki, pomysły na kolejne fabuły i fakt, że bohaterowie wyznają filozofię obiektywizmu zanim została wymyślona.:)

a sięgnąłeś po nią, bo Tarantino?

A co z nią ma wspólnego Quentin?

Sięgnąłem, bo wpisałem w google "Książki podobne do Atlasu zbuntowanego" i ta była jedną z nich.

Ponoć lubi tę autorkę:)

Podobno już nie zaglądasz na fora, ale może zrobisz wyjątek. Co masz na myśli przez "nierealistyczne przesłuchiwanie"? Bo z tego co pamiętam, to kilka godzin ono trwało według tego, co mówili. I wydało mi się jak najbardziej akuratne. Zwodzili ich sprawą o skradzionym samochodzie, powoli dając do zrozumienia, że sprawa jest grubsza. Pozwolili im opowiedzieć swoje wersje, wytknęli niespójności w zeznaniach, straszyli dowodami, blef z żywym świadkiem i czekanie aż któryś pęknie.

Niestety, nie pamiętam tych scen już.:(