- co za brednie przekombinowane filozoficznie ? wręcz śmieszne. Zakończenie próbuje pokazać jakąś wagę tematu, ale temat niepogłębiony, pobieżnie odsłonięty. Oczekiwałam czegoś więcej - co działo się za tytułowymi czerwonymi drzwiami, jaką krzywdę ojciec wyrządził synowi ? dlaczego bohater tak zachowywał się (agresywnie etc.)? co wydarzyło się w związku z jego osobą, może ojciec go molestował ? może to miało wpływ na jego i jej samotne życie, orientację seksualną ?? itp. itd. Różne myśli chodziły mi po głowie i spodziewałam się finału wyjaśniającego, odsłony wydarzeń sprzed lat, a tu nici.

Klapą było zakończenie z rozsypaniem popiołu brata, który wiatr wiejący od strony morza nie zabrał go - logicznie w morze, ale sypnął w bohaterkę i kamerę oraz osobę operatora kamery. Bohaterka nostalgicznie machnęła w morze "pa pa braciszku", a jego spopielone szczątki były na jej ubraniu, włosach, pod stopami wdeptywane w piasek...
I pytanie - właściwie po co go spopielała. Ani nie było takowego życzenia, ani marzenia, wyznania brata. Ani potrzeby związanej z fabułą filmu.
Scena grubymi nićmi dziergana.