poczatek filmu jest miazdzacy, chyba najlepszy z calej historii. naprawde powalajace otwarcie. pozniej troche nie jest tak fajnie, jak byc moglo. mimo, ze o'brien gra dobra role, to wolalbym, aby bylo go mniej na ekranie. to jest moim zdaniem najwiekszy zarzut jaki mozna postawic. przez to niewystarczajaco duzo uwagii poswiecone zostaje samej intrydze i jej tworcom, zwlaszcza lancasterowi i gardner. momentami powstaja pewne gapy, ktore pozbawiaja historie wiarygodnosci i konsekwencji, np. zadziwiajace jest z jaka lekkoscia swede przeszedl do pozadku dziennego, gdy dowiedzial sie, ze kitty ma nowego pana.
w dodatku postac kitty, ktora byla stworzona dla ave, i ktora byc powinna centralnym punktem intrygi, zostaje zepchnieta w cien. w dodatku pozbawiona jest rysu psycholgicznego i prawie ogranicza sie do wygladania. nie wiem na ile ave byla w tamtym czasie aktorka, ale mimo wszystko warto bylo zaryzykowac i weksponowac cos wiecej, niz tylko jej urode. [double indemnity wygralo przeciez postacia kobieca] tak jak zrobiona to z lancasterem, ktoremu siodomak pozwolil stworzyc kreacje. i lancaster spisal sie swietnie.
szkoda tez, ze relacje miedzyludzkie sa tak slabo rozbudowane. poznajemy decyzje, ale nie wiemy co za nimi faktycznie stoi. co bohaterowie czuja, jakie sa ich emocje. siodomak postawil na intryge. troche jej jednak zabraklo zaplecza.
bezwzglednie rzecz warta polecenia, glownie ze wzgledu na fajerwerki wizualne, ktore powoduja, ze ten film wyglada bardzo noir. ale nie tylko. intryga jest swietna, sposob jej opowiedzenia bardzo klasyczny dla noir, dobre dialogi z kilkoma liniami pierwszej klasy [Mister, did you say 'when?'[...]Mister, when it comes to dates, 1492 is the only one I can remember]. plus rewelacyjny debiut lancastera i jak zawsze dobrze wygladajaca ave.