Wart obejrzenia rasowy czarny kryminał ze złotych czasów tego gatunku. Nie przekombinowany, nie udziwniony, jakby nie wyróżnia się niczym - po prostu realizuje krok po kroku wszystkie reguły sztuki.
Mamy więc samotnego bohatera, śledztwo, retrospekcje, łańcuch przestępców, świadków, złodziejaszków, nocne kluby, karty, papierosowy dym, alkohol, kobietę piękną i okrutną, miłość i zdradę, kilka strzelanin i kilka bójek, odkrywane kawałki układanki, ponure zaułki, lśniące samochody, złą pogodę i historię człowieka, który chciał jak najlepiej a wyszło jak zawsze.
Niezłemu scenariuszowi z dobrym tempem akcji i świetnym montażem zabrakło wielkiego nazwiska (poza debiutancką, małą w sumie rolą Lancastera i jeszcze mniejszą Avy...), które zapewne zapisały by go wśród klasyków. Brakuje też podkreślenia wątku romansowego - pola dla dwójki wspomnianych bohaterów. Ich brak to spory minus. No i może do pełni szczęścia 2-3 scen ilustrujących kawiarniano-knajpiano-kabaretowo-wieczorowy klimat epoki (takich w których nic się nie dzieje, orkiestra gra swoje, kelnerzy snują się w białych smokingach a ONI patrzą sobie w oczy :-).