Krótka piłka z mojej strony. Jak mam oceniać ten film to zacznę od niedomknietych spraw. Sens tego był taki, że niby te wątki zostały zamknięte na sposób przewidywalny, czyli, że alkoholizm to jest straszna i ciężka choroba, ale życie toczy się dalej. I to mnie zraziło na koniec, że najmłodsza bohaterka Magda (Maria Dębska) zbyt pochopnie to przyjęła. Mnie tu zalatywało propagandą, i chociaż, że takich sytuacji gwałtu na świecie jest pełno, to uważam, że nie można się bać podchodzić z tym do ostateczności. Czyli tu nie chodzi o zwierzanie się komuś bo to sprawa tego, że w tym życiu tej dziewczyny się nie udało z przyjaciółmi. Tylko o to, żeby walczyć ale też nie zwariować jak to druga główna bohaterka mówi. I to jest klucz tego filmu, że zazwyczaj alkoholicy i alkoholiczki nie wiedzą jak mają sobie w tym złym świecie radzić i nie wiedzą o co chodzi. Ale wracając można dostrzec, że ona doznała wiary w dobro i w to, że miała szczęście z tym ,,zrobionym,, dzięki złemu gwałtu dzieckiem. Także Marysia Dębska według mnie jest aktorką o wielkim potencjale, i oby więcej takich dramatycznych ról. Czas na Panią Prokurator (Agata Kulesza). Czyli jak nie zwariować. Myślę, że w jej głowie siedział fakt, że życie bez ryzyka jest nic nie warte. Ogółem cieszę się, że Reżyserka dodała zawody poszczególnym bohaterką, ponieważ w tym wątku jest pokazane to, że takiej paniusi Prokurator mogą za przeproszeniem sk*czyć. No a jej mężowi (Marcin Dorociński) to już w ogóle. To tak, jakby taki Szumowski wjechał w miejsce podziemne i nawet zabił jakąś osobę, to psy nic by nie zrobiły, jeszcze by mu auto naprawili, taką mamy władzę... I chociaż ta bohaterka miała się za ,,niezwykłą obywatelkę,, to ucieszyło mnie jej zdanie w scenie gdy dziennikarze się jej pytają czy jest pod wpływem alkoholu. I jej zdanie jest jak najbardziej prawdziwe. Bo co byś nie powiedziała/powiedział oni napiszą swoje. Ale za to mają kasę no i dzięki ich ,,przemyśleniom,, telewizja rządzi światem, przynajmniej najbardziej w obecnej sytuacji... No i miejmy nadzieję, że pani Dorota wygra z tą przeklętą chorobą no ale będzie ciężko, nie wątpię.
No i trzeci wątek z najstarszą bohaterką jest również do przemyślenia, ponieważ wychodzi z tego wszystkiego to, że musi pić, i z tym nie ma żartów. Ona bez tego nie funkcjonuje. Musimy zapamiętać, że alkohol, w tym piwo lub wódka i nawet wino, to są toksyny. One władają człowiekiem, i chce dojść do sceny w której był również (Mirosław Baka) który mnie połozył na łopatki swoją rolą drugoplanową. Gdy powiedział ,,U mnie tego nie znajdziesz,, miałem ciary dosłownie, i nie chodzi o to, że się podnieciłem jego grą aktorską, tylko dlatego, że gra tu starego, niepijącego, twardego ze złamanym sercem zwykłego człowieka. I to jak Pani Teresa (Dorota Kolag) się w tej zachowała pokazała, że od tak nie da się rzucić alkoholu. To też zależy od genów i naszej krwi.
Ja oceniam ten film 8/10. Dlaczego? Dlatego, że według mnie temu filmowi dać mniej i więcej nie można. Nie liczyłem na nic, chciałem obejrzeć ten film z ciekawości i dla Dorocińskiego, Mirosława Baki i Marysi Dębskiej, ale potem zacząłem patrzeć na to inaczej. Jeszcze chciałem skomentować w skrócie te wszystkie wątki w sposób taki... Widzę, że się korzystało od Pasikowskiego