Całkiem niezły, jak na polskie warunki kryminał, dziś będący dodatkowo całkiem sugestywnym obrazem PRL-u (stąd dziś można odnieść wrażenie kiczu).

Ale jak dla mnie to kino, które zaprzepaściło swoja szansę na prawdziwie wstrząsający film („Psy” mieliśmy trochę później). Problem z nim jest taki, że za często „gubi wątki”. Ten zdecydowanie najciekawszy – prywatna walka między bandytą a policjantem szybki traci rytm i ulega rozproszeniu, wątek przyjaźni i zdrady bandyty i jego przyjaciela, kończy się jakby od niechcenia jednym strzałem, a zamiast tego na pierwszy plan wysuwa się typowa sensacyjna bajka o zabawie w bandytów i przygotowaniach do skoku na kasę.

Skąd nikąd ciekawie nakreślona warstwa psychologiczna z minuty na minuty ulega stopniowemu wypaczeniu, co przekłada się na coraz mniejszą satysfakcję z seansu. Szkoda…

Moja ocena - 5/10