Widzę ,że inni surowo ocenili film. Jak dla mnie był on świetny bo realistyczny.
Nic bardziej nie denerwuje mnie w filmach jak wydumane naciągane scenariusze
amerykańskie w których mamy bohatera który jest superherosem i strasznym farciarzem.
Otarł się o śmierć ze 100 razy i wyszedł z niej bez szwanku. Na końcu niszczy czarne
charaktery i ratuje rodzinę lub przyjaciół albo nawet świat.

W tym filmie natomiast odeszliśmy od stereotypu typowego amerykańskiego filmu.
Mamy realne zagrożenie, bo atak terrorystyczny to w dzisiejszych czasach
prawdopodobny scenariusz. Jako głównych bohaterów mamy zwykłe osoby. Dzięki temu
lepiej się z nimi utożsamiamy. Akcja rozwija się co prawda powoli. Niektórzy narzekają
na dłużyzny w środku filmu i na nudę. Faktycznie w niektórych momentach zabrakło mi tej
adrenalinki.
Ale zacznijmy od tego ,że to nie jest horror gdzie na każdym kroku czai się straszydło.
Samo oczekiwanie na rozwój akcji tez trzyma w napięciu. Jeśli ktoś woli krew flaki i
wybuchy to ten film nie jest dla niego.

Film przede wszystkim przedstawia nam ciekawy problem. Mamy zakochaną parę którą
dzieli folia i możliwość zachorowania. Ciekaw jestem jak Wy byście się zachowali w
takiej sytuacji? Czy byście zaryzykowali możliwość zarażenia i wpuścili osobę którą
kochacie do domu? Czy byście zadbali przede wszystkim o wasze bezpieczeństwo.

Zakończenie filmu to poprostu perełka. Zaskoczyli mnie niesamowicie. Nie chce tutaj
spoilować, ale na pewno gdyby nie to zakończenie to moja ocena nie była by tak wysoka.

Polecam mimo wszystko ten film.