Dialogi z filmu Zakładnik są jednymi z najlepszych jakie dane mi było słyszeć w filmie sensacyjnym. Są wyraziste, dosadne i dynamiczne. Świetnie budują skomplikowaną relacje jaka nawiązuje się między głównymi bohaterami.

Kluczem do zrozumienia tego filmu jest dla mnie scena, w której czarnoskóry muzyk Daniel opowiada o swoim spotkaniu z Miles'em Davis'em. Mówi o tym, że jazzman był dla ludzi oschły i nieprzyjemny, a jedynym sposobem zdobycia jego szacunku było udowodnienie mu swojej wartości w czasie wspólnej muzycznej sesji.
Vincent podobnie jak Davis jest prawdziwym mistrzem w swoim fachu (który także wymaga pewnej dozy improwizacji). Aby udowodnić mu swoją wartość także trzeba wykazać się pewnymi umiejętnościami.
Vincent gardzi przeciętniakami - ludźmi, którzy przez całe życie boją się podjąć ryzyka i żyją złudzeniami. Początkowo (nie bez przyczyny) uważa Maxa za jednego z nich. Dopiero gdy ten odważa się mu przeciwstawić (uciekając z jego torbą ze szpitala) - Vincent zaczyna inaczej patrzeć na swego zakładnika. Późniejsza konfrontacja z Felixem, do której zmusza Maxa, jest jedynie próbą na ile wyjątkowym człowiekiem (w skali Vincenta) jest taksówkarz.

Tego typu analizie można poddać wiele dialogów zawartych w tym filmie, za każdym razem odkrywając coś nowego na temat bohaterów, ich wzajemnej relacji i stosunku do życia, świata i ludzi.