Po kilku poważniejszych filmach, Kitano postanowił się trochę zabawić. Pozostając w typowym dla siebie brutalnym kinie gangsterskim, postanowił zarazem przywdziać starszy i lepiej wysłużony strój komedianta. Takeshi 'Beat' Kitano powrócił i z masakrowania ludzi zrobił pierwszorzędną komedię. Ludzie przypominaj syfony, z których wytryskuje krew niczym gazowa woda. Ofiary wydają chyba wszystkie możliwe dźwięki, jakie tylko są dostępne w repertuarze umierających. Do tego absurdalne sceny i pomysły. A wszystko to polane znakomitym sosem wizualno-wzrokowym.
"Zatoichi" to przede wszystkim komedia. Absurdalna, pokręcona, miejscami makabryczna w dobrze znanym stylu Kitano. Przemoc wzięta jest tutaj w tak wielki cudzysłów (sztuczna krew, znikające komputerowo ostrza), że staje się dodatkowym elementem rozśmieszającym. Jednak perłą jest końcowa sekwencja taneczna. Prawdziwe cudo! Kicz z górnej półki. Rozbroiła mnie ta scena całkowicie.
Trudno mi oceniać jak wersja Kitano ma się do wcześniejszych opowieści o Ślepym Samuraju. Sam w sobie wydał mi się bardzo zabawnym. Jednym słowem znakomita rozrywka.