Ten film budzi mieszane uczucia. Z jednej strony Zatoichi jest bardzo dobrze zrealizowany. Nie brakuje tu inteligentnego humoru. Kitano bawi się konwencjami i sprawnie opowiada swoją historię z przymrużeniem oka. Jego aktorska kreacja Zatoicheigo jest również znakomita. Innowacyjne również są sceny walk. Kitano stara się tu być wierny zasadom samurajów, dla których idealna walka konczyla sie po jednym cięciu.
Niestety czegoś w tym filmie brakuje... Brakuje mu .. treści, myśli przewodniej.. O czym tak naprawdę jest ten film? Owszem dobrze zrobiony, ale w istocie jest treściwo pusty. Pod koniec Kitano próbuje jakoś krystalizować filozoficzne przesłanie, ale robi to za późno. Poza tym zbyt dużo Kitano ekperymentuje z formą filmu i za bardzo miesza gatunki. Moemntami jest to zupełnie nie na miejscu. Poza tym.. film jest zbyt teatralny. Widz ma wrażenie jakby oglądął teatr po japońsku.

Zatoichi to inteligentna,ale niestety pusta gra z konwencją. Kitano powinien uczyć się od Park Chan Wooka i jego znakomitego Old boya, w którym forma nie przesłoniła treści. Zatoichiemu jednak bliżej do efekciarskiego Kill Billa niz do Old Boya.