Slyszac Chi Mai oczekiwalem wiele. Czytajac o tym filmie oczekiwalem juz troche mniej ale liczylem, ze Chi Mai nie moze trafic do zlego filmu. Dzis sie dowiedzialem, ze Chi Mai powstalo do filmu Kawalerowicza z '71 a tutaj zostalo zapozyczone. Scenariusz filmu jest dziurawy jak Linux. Postacie sa plaskie lub niedopracowane (postac Rosena, ewidentnie cierpiaca na jakis rodzaj nerwicy natrectw miala ogromny potencjal, tak samo jak relacje Josse ze swoim przyjacielem oraz wojskowym na wozku, ktory go wyszkolil).
Zdziwiony bylem tez faktem, ze Josse zabil Rosena. Gdy Rosen padl trupem myslalem, ze teraz rozpocznie sie brutalny manhunt i beda rozkazy strzelac do Jossego bez ostrzezenia, a nimi nawet nie wstrzasnela wiadomosc, ze zostal zabity komisarz (Marten nawet powiedzial "a ja go zdazylem pochwalic").
Sama postac Jossego tez pelna niedorzecznosci. Pomijajac juz jego ucieczke z afrykanskiej wioski szturmowanej przez wojsko (nie wiem jak im uciekl, juz bardziej prawdopodobne byloby gdyby ich wystrzelal wpierw - glupota), bylem zniesmaczony jego romansem. Jak mam sympatyzowac z kims, kogo zona mowi mu, ze go kocha, daje sie upokarzac i torturowac nie puszczajac pary z ust, a w zamian za to on idzie do innej. Nic w tym zlego, ale nie w przypadku protagonisty, z ktorym widz ma sie zzyc.
Film dobry do orzeszkow i Pepsi. 6\10 za muzyke.