Prawda jest taka, że ci którzy narzekają na Allena, wręcz nie
znoszą jego pesymistycznego podejścia do życia,
specyficznego humoru, czy sceptycyzmu jaki w sobie oraz w
swoich filmach zawiera artysta, powinni nie sięgać po jego
dzieła. Bo jeżeli ktoś oglądnął jeden, dwa, a nawet trzy jego
produkcje i nie podeszła mu forma, a przede wszystkim
przekaz reżysera i scenarzysty, nie znajdzie w żadnym
następnym, punktu kulminacyjnego, który mógłby nagle go
zachęcić do zmiany zdania na temat twórczości Woody'ego.
Takie jest moje zdanie.
Ja na razie się ''rozkręcam'' i na tle tego co stworzył ten
człowiek, dotknąłem raptem kilka pozycji z całego jego
repertuaru. Jednak muszę przyznać, że odbieram jego filmy z
dużą dawką przyjemności, a także zastanowienia się nad tym
co w nich chce publice przekazać, bo tematy nadają się jak
mało gdzie do własnej interpretacji i polemiki. Dotychczas
tylko ''Cienie we mgle'' nie podeszły mi, tak jakbym tego
chciał.
''Zbrodnie i wykroczenia'' to kolejna nietypowa, a zarazem
ciekawa fabuła. Może nie zawładnęła moim umysłem tak jak
było to w przypadku ''Annie Hall'', ale bardzo przyjemnie
patrzyło się na zmagania z przeciwnościami losu, jakie sami
sobie bohaterowie zgotowali, a zwłaszcza ''wyczyn'' Judaha
Rosenthala. Allen jak widać z każdego tematu potrafi zrobić
interesujące widowisko. I tak jak w tytule, dopóki piłka jest w
grze, odbiera się to jako dramat, nic w tym nie ma
śmiesznego, bo u niego tak jak i u Lestera, komedia to
tragedia po upływie czasu. Tak czarny scenariusz mógł
wymyślić tylko jeden facet, bo i tak nic nas nie uchroni przed
złem jakie jesteśmy w stanie dokonać, wierząc w to ''że Bóg i
tak wszystko widzi''. Allen potoczył dwoma torami, dwa
odrębne wątki. Dramatyczny dr. Rosenthala i tragiczno -
komiczny nieudacznika Cliffa. Dodał kilka treści w stylu ''oczy
są zwierciadłem duszy'' i wyszła mu wręcz gorzka czekolada.
Więc jak to jest z tą moralnością i sumieniem? Czy każdy jest
w stanie w sobie to odnaleźć?
Na deser dostajemy tort w postaci dobrej gry aktorów, a
wisienką na nim jest rewelacyjne ''urzekanie'' widza przez
samego Woody'ego Allena grającego Cliffa Sterna.
Film obfituje w cięty dialog, a całość wygląda iście naturalnie.
Pierwszy raz sięgnąłem po ten komediodramat, ale mam
nadzieję, że nie ostatni. Dziś murowane 7/10. Tylko pozostaje
polecić takim ''gapom'' jak ja, którzy jeszcze go nie widzieli.
Pozdrawiam