Nie zgadzam się. Dałam się początkowo nabrać na łzy w błękitnych oczach pana syna, a że z jakiegoś powodu wkręciłam sobie, że oglądam serial i będą następne odcinki, szybkie zakończenie bardzo mnie zdziwiło ;) Inna rzecz, ze wcale nie mamy pewności, że te kobiety były takie krystaliczne, po prostu Alicia wybrała wiarę w ich słowa, a nie słowa syna. A służąca poszła siedzieć i nie wiadomo, co z apelacją.

Każdy ma prawo do własnego zdania. Jak dla mnie własnie to, że syn pokazany był początkowo jako ofiara, a z czasem okazało się, że jednak jest katem pokazuje, jak stereotypowo przedstawiono tą sytuację. I ta jego żona, początkowo pokazana jako podła kobieta, która walczy z dobrym ojcem, a okazuje się skrzywdzona. No i do tego: ojciec morderczyni, który ją wykorzystywał gdy była dzieckiem, syn jej pracodawców, który ją wykorzystywał, zgwałcił i okradł rodziców, i niewinna, oszukana matka, również ofiara swojego syna. Wyrok na tej dziewczynie nie ma tu żadnego znaczenia, bo i tak pokazana jest jako bezwolna istota, której z moralnego punktu widzenia nie należy się żadna kara. Na koniec nawrócona matka i ten rzewny wiersz...Ok, zgadzam się, że mężczyźni potrafią być okrutni, jednak w tym filmie nie tyle chodziło o pokazanie tego złego faceta, co pokazanie, że kobiety są ofiarami właściwie zawsze. A jak matka była ślepa, to się oczywiście nawróciła. Owszem, film jest emocjonalny, ostania scena chwyta za serce, jednak gdyby chociaż starano się pokazać, że nie wszystko jest takie czarno białe, niechby chociaż odpuścili tego ojca tyrana, a matki nie przedstawiali jako półboginie o gołębim sercu, to film nie byłby tak mdły. Wygląda jak ikona feminizmu.

Na początku filmu jest informacja, że został oparty na faktach, więc tak, w tym przypadku facet był tym złym :)

Zgadzam się, ale na faktach nie oznacza, że cos jest dokumentem. Czasami dla oglądalności bardzo nagina się prawdę.