Film ani wybitny, ani zły. O klasę lepszy od innych rozciągniętych na siłę trylogii (teraz jakas upierdliwa moda na „trylogie”).

Ale pokazano w nim jedna ciekawą rzecz z pogranicza socjologii. Że nie sztuka jest obalić jakiś reżim - trzeba tez wiedzieć, co wprowadzić na jego miejsce. Bo inaczej w miejsce bajzlu pojawi się inny bajzel, a w miejsce tyrana pojawi się inny, nowy tyran.

Tutaj Evelyn stała się tylko nową Jeanine, a nawet nie kontrolowała sytuacji. Ten łysy „skinhead” robił co chciał, a Evelyn nie miała nad nim kontroli. Musiała robić to, czego on i jego banda oczekiwali, bo inaczej szybko strącili by ją z pozycji liderki. Takim zbirom łatwiej jest działać zza pleców jakiegoś słabego lidera, bo wtedy maja bezkrólewie. Ciekawie to zostało pokazane. Czy był to celowy zamysł reżysera?

Ten wątek przypomniał mi sytuację na Ukrainie. Ukraińcy jesienia 2013r rozochoceni krzyknęli „Urrraaa!” i obalili rząd, a chwilę potem stanęli, nie wiedząc, co robić dalej. Biegali tylko wokół rezydencji Janukowycza, tłukąc szyby w oknach. I tyle było z ich strony. A sytuację wykorzystał „wielki gracz”. Trudno dziś o lepszy przykład „idiotycznej rewolucji”. Ja już wtedy patrzyłem w telewizor, oglądając kolejne relacje z Euromajdanu i mówiłem, ze to się źle skończy dla Ukrainy. Niestety nie myliłem się.

Zasada jest jedna – chcesz obalić system i jego lidera? Musisz mieć coś sensownego, na jego miejsce. Nie wystarczy rozpieprzyć wszystko i rozłożyć ręce, mówiąc „Nie wiemy, co dalej”. Bo ktos wykorzysta sytuację i nie uzyskasz nic, tylko nowego tyrana nad sobą. Do rewolucji trzeba społeczeństwo przygotować, bo jeśli nie będą wiedzieć, co maja robić dalej, to rozgrzani do walki, po obaleniu władzy zaczną walczyć sami między sobą i kłócić się o władzę. Czyli z deszczu pod rynnę.