Obsypany nagrodami debiut młodego bośniackiego reżysera Danisa Tanovicia. Bośnia, lato 1993 roku. Na otwartym polu są rozmieszczone naprzeciw siebie wojska Serbów i Bośniaków. Między nimi znajduje się obszar zwany "ziemią niczyją", a na nim okop. Przez przypadek trafiają do niego Bośniak i Serb. By ratować trzeciego żołnierza, muszą się sprzymierzyć. Ale nie jest to łatwe. Wiele ich dzieli. O żołnierzach uwięzionych w okopie dowiadują się dziennikarze. Brytyjska reporterka Jane Livingstone przekazuje relacje na żywo.

Dwaj ranni żołnierze, Bośniak i Serb, trafiają na siebie w okopie położonym na niczyjej ziemi, pomiędzy dwiema walczącymi ze sobą armiami. Jakby tego było mało w tym samym okopie na minie leży ranny przyjaciel Bośniaka. Jeśli się poruszy mina eksploduje. Uwięzieni w okopie żołnierze chcą się poddać, ale nie jest to takie proste - potrzeba jest interwencja UNPROFORU. Siły pokojowe ONZ, początkowo bierne, zostają zmuszone do działania za sprawą reporterskich relacji.

Epizod z wojny na Bałkanach w krzywym zwierciadle. Dwaj ranni żołnierze, Bośniak i Serb, wpadają na siebie w okopie położonym między walczącymi armiami. Mało tego. Trafiają w nim na przyjaciela jednego z nich, leżącego na minie. Jeśli facet poruszy się wszyscy trzej wylecą w powietrze. Mogliby się poddać siłom pokojowym ONZ, ale ani "błękitne hełmy", ani oni sami wcale nie mają na to ochoty. Wszystko przyjmuje nieoczekiwany obrót, kiedy w sprawę wtykają nos żądni sensacji dziennikarze.

"Ziemia niczyja" to brawurowa, oparta na genialnym pomyśle czarna komedia, opowiadająca o absurdzie konfliktu na Bałkanach. Rozgrywający się na niewielkiej, zamkniętej przestrzeni dramat, w jakim znaleźli się filmowi bohaterowie, jest tu doskonałą metaforą "bałkańskiego tygla". Tanović inteligentnie i trafnie opisuje tę sytuację, nie stroniąc przy tym od gorzkiego humoru i surrealistycznej groteski, która jednak momentami przechodzi w przejmujący dramat. Film, konsekwentnie prowadzony do zaskakującego finału, błyskotliwie krytykuje wszystkie strony konfliktu: serbskich i bośniackich żołnierzy, jak również siły ONZ i media. Konflikt bałkański staje się dla reżysera pretekstem do opowiedzenia o szaleństwie wojny w ogóle i o zachowaniu człowieka w obliczu zagrożenia.

Jest gorący, letni dzień. Trzech żołnierzy z wrogich sobie obozów zostaje uwięzionych w okopie między liniami frontu, w strefie zwanej ziemią niczyją. Jeden z nich ranny leży na minie; jeżeli się poruszy, wszyscy zginą. By przeżyć, muszą zapomnieć o wzajemnej nienawiści i uprzedzeniach. Jednak co chwila emocje biorą górę nad zdrowym rozsądkiem.

Do okopu położonego na tzw. ziemi niczyjej trafiają Bośniak i Serb. Aby ratować rannego bośniackiego żołnierza, muszą się sprzymierzyć, lecz zbyt wiele ich nie dzieli. Chociaż mówią tym samym językiem, kłócą się o to, kto zaczął wojnę i po czyjej stronie jest racja. Do obu mężczyzn powoli dociera, w jak nieprawdopodobnej sytuacji się znaleźli... Debiut młodego reżysera Danisa Tanovicia, który zdobył Oscara, Złoty Glob i Złotą Palmę w Cannes.