Dokładnie, zgadzam się w 100%. Zachęciła mnie wysoka ocena filmu, jednak film taki sobie. "Zderzenie" Japończyka z wydawałoby się odmienną kulturowo Islandią ciekawe, ale zupełnie niewyeksploatowane. Przesłanie tego filmu jest jedno, mianowicie że życie poza światem jest realne, duchy itp. istnieją, ważne są rytuały, pamięć o zmarłych. Nic ponadto wg mnie nie ma w tym filmie. Gdyby nie zdjęcia Islandii, cytując powyższą trafną wypowiedź "które nawet przy przeciętnej pracy kamery musiały by robić wrażenie", film byłby średni. No i cóż, jest średni, nieco nundawy, choć nie nużący. Ocena 6,5/10 wydaje się uczciwą oceną.

Z innych filmów Fridrikssona widziałem "Anioły wszechświata" i "Sokoły", i dziwi mnie zupełnie, że ktoś uważa tego Pana za wybitnego twórcę, mnie raczej rozczarował, raczej nie sięgnę z wielkim entuzjazmem po jego następne filmy, nie są słabe, ale mogłyby być bardziej treściwe, głębsze, poruszające. Są jednak jak dla mnie trochę matowe i za mało emocjonujące. Sokoły były dobre, ale też czegoś w nich brakowało by móc się choć trochę zachwycić... Ale może spróbuję obejrzeć jeszcze kiedyś "Diabelską wyspę" i "Dzieci natury" (i "Rock w Reykjaviku", tylko ze względu na udział Bjork, tak dla ciekawostki).

Tyle, że ja wcale nie uważam, aby to był średni film. Jest dobry, dziwny i intrygujący, tylko że nie wymowa nie jest dla mnie do końca jasna. Jak teraz przypominam sobie jego klimat, to myślę sobie, że jeszcze kiedyś do niego wrócę.