Elementy, które zauważyłem:
- Człowiek nieprzebudzony jest sierotą błąkającą się po świecie. Jest ukazany motyw porzucenia przez rodziców – którzy robią to z miłością, dla dobra dziecka. Jako bardzo małe dziecko transportuje go woda – mam tu skojarzenie z wodami płodowymi, a więc drogą, przez którą wszyscy trafiamy na świat. Nie połączony z wyższymi warstwami swojego istnienia (scena, gdzie rodzice na linach z wysoka opuszczają dziecko dużo niżej) staje się zagubionym „złodziejem”, czerpiącym łupy / energię z innych ludzi – jak główny bohater. Człowiekiem nieznającym swojego pochodzenia. Człowiekiem, który poprzez doświadczoną we wczesnym dzieciństwie traumę - jedyne co potrafi to okradać innych.
- Wszyscy połączeni jesteśmy przez światło, jako nośnik informacji i energii. Wszystko jest energią, a więc światłem. Bohaterka tym bardziej to dostrzega, im większą ma gorączkę, temperaturę – a więc im bliżej jej do „ducha” – eterycznego stanu skupienia wody (z której się składamy), wywołanej właśnie przez podniesienie temperatury. W tym stanie świadomości, czuje, że „odchodzi z tego świata”. Scena z okulistą – nauka stara się je dopasować „szkiełko i oko” – to ją już jednak wyraźnie nie interesuję. Rozmowę z okulistą prowadzi bez zaangażowania, na marginesie.
- Odwrócona rzeczywistość: w świecie materialnym „gwiazdami” nazywamy „gwiazdy ekranu” – ekran to strefa odbić, a więc iluzja rzeczywistości. W prawdziwym świecie jest dokładnie odwrotnie. „Gwiazdami” stajemy się, gdy wyzwolimy się z pułapek niższej natury.
- Bezpieczne miasto „na północy” to jakby odniesienie do Shamballi, według pewnych podań miasto miałoby się znajdować ukryte właśnie gdzieś w okolicy bieguna północnego, zabezpieczone pewnymi mocami, barierą nie do przejścia przez niższe byty. Wskazywać na to mógłby lód, śnieg, kierunek północny, a więc okolice bieguna. Zjawisko „zorzy polarnej” pokazuje, że mamy tam do czynienia z pewnymi, unikalnymi energiami.
- Główny bohater ze złodzieja staje się wyższym istnieniem w momencie, gdy poznaje swoją miłość, przeznaczenie i zaczyna być wierny swojej ścieżce. Subtelnie pomaga mu w tym byt anielski, w postaci uskrzydlonego konia / pegaza. Siłą własnej woli postanawia nic nie ukraść, mimo, że taki miał zamiar. Działanie wbrew ego. W swoim sercu odczuwa wyraźnie iskrę – coś nie z tego świata – co staje się początkiem alchemicznej zmianie osobowości.
- Aby odkryć skarb / otworzyć sejf – potrzebne jest wyciszenie i zapanowanie nad oddechem, medytacja pozwalająca usłyszeć subtelne dźwięki, które poprowadzą nas do otwarcia drzwi to pilnie strzeżonej rzeczywistości. Metafora skarbu – najcenniejszego elementu.
- Bohater poprzez swoje początkowe życie jako złodziej, życie w grzechu wiąże się ze światem demonów. Gdy chce odejść, te rozpoczynają swój wściekły pościg. Wygoń jednego… wróci ich większa liczba z większą siłą. Demony jeśli nas osaczą – scena na moście – mają zdolność odebrania nam pamięci. Z tej amnezji musimy wyjść poprzez wierność ścieżce, obserwacje subtelnych sygnałów, wierność energii serca. W filmie bohater zostaje strącony z mostu / metafora ścieżki nad rozległą wodą (być może symbolizuje to ciąg wcieleń?) – po śmiertelnym starciu z demonem traci przytomność i powtórnie trafia do wody, rzeki reinkarnacji? Aby ponownie się narodzić? W filmie jest to dokładnie ten sam człowiek (uproszczenie), ja myślę jednak, że to ta sama dusza (mądrzejsza) w kolejnym swoim wcieleniu. Bohater „wychodzi z wody” z wymazaną pamięcią. Po starciu z demonem traci pamięć i musi przypomnieć sobie swoje przeznaczenie.
- Jeśli z serca damy z siebie więcej – scena z nieodebraną resztą / monetą przez głównego bohatera za opiekę nad koniem, zatroszczenie się o swojego anioła stróża – wszechświat wytworzy pozytywną karmę. Jej siła przejawia się poprzez niezauważalne dla nas „zbiegi okoliczności” prowadzące nas ku przeznaczeniu.
- Ścieżka to ciągłe wsłuchiwanie się w dźwięki boskiej harmonijnej symfonii, której jesteśmy elementem, jako jeden organizm. Zaprzeczeniem tego ładu jest wsłuchiwanie się w głos własnego umysłu, własnego ego. To, co powinno być dla nas sługą – umysł – staje się panem. Umysł nie znosi ciszy. Istnieje duże ryzyko popadnięcia w chaos.
- Chaos to przestrzeń życia demonów (stwierdzenie to pada w filmie). Order out of chaos – aby zapanować nad rzeczywistością niższe byty muszą siać chaos. Natura wszechświata jest mentalna (prawo hermetyczne), a więc sprowadza się to przede wszystkim do siania chaosu w umyśle, co ma swoje następstwa w świecie materialnym. Mind control – kontrola umysłu to pole walki. Nasze myśli nie są fizyczne, a więc jest to walka stricte duchowa. Materia podąża za duchem. Zapanuj nad umysłem, a zapanujesz nad materią. Niższe byty podobne w swym działaniu są do wirusa atakującego zdrowy organizm. Wirusa pragnie zasiać chaos – światło przywraca harmonie / zdrowie.
- Demoniczne narzędzia siania chaosu: fałsz, zakłamanie, manipulacja, złodziejstwo, egoizm , rządze. W środowiskach wypełnionych tymi właściwościami zawsze panuje ciemność, nigdy światło. Boska rzeczywistość to dokładne przeciwieństwo: prawda, ład, porządek, harmonia. Dzieję się tak poprzez wypełnienie ciemności światłem.
- Lucyfer w filmie podczas rozmowy… zapala żarówką? Czy „aby zaistnieć” nawet i on potrzebuję odrobiny światła / informacji? ;-)
- Dla demona główny bohater to „syn, którego nigdy nie miał”. W filmie pada wskazówka, że demony nie rozmnażają się w ten sam sposób co ludzie. Demon wciela się poprzez „przejęcie”, zawładnięcie. Gdy traci swoją zdobycz wpada w wściekłość. Musiał się przecież napracować, aby zdobyć sługę i naśladowcę. ZŁO-dziej to dokładne przeciwieństwo DOBRO-dzieja. Główny bohater ze ZŁO-dzieja staje się DOBRO-dziejem na drodze alchemicznej przemiany cech swojego charakteru.
- Ciekawa jest też scena rozmowy „z Ojcem”. Ten w szczerej rozmowie każe się głównemu bohaterowi „wyspowiadać” ze swoich grzechów, aby sprawdzić czy jest godny przebywania w jego domu. Złodziej postawiony przed tym majestatem przestaje „grać”… wyznaje prawdę oraz głęboką chęć podążania za głosem swojego serca. Ojciec nie wyrzuca go, pomimo marnego pochodzenia wydaje się być ważniejsza dla niego „przemiana”, chęć podążania ścieżką. Byłem ZŁO-dziejem, ale zrobię wszystko, aby zostać DOBRO-dziejem. Jedyne… co pragnę od tego momentu „skraść” to serce ukochanej osoby. Wartość niematerialna.
- Ciekawy szczegół: ZŁO-dzieje podążają z duchem czasu… nowe technologie, nowoczesne samochody. DOBRO poruszą się niezmiennie tymi samymi środkami – biały koń – symbol piękna i doskonałości sił natury – ponad technologią, która w starciu z siłami natury – idzie na dno / scena z autami topiącymi się w jeziorze – starcie z prostymi siłami natury.
- Bohater pokonuje demona tabliczką z napisem „Miasto Sprawiedliwości” – co symbolizować może, że mimo wszystko, istnieje w naszym świecie coś takiego jak sprawiedliwość – nadrzędna właściwość wszechświata – bohater kieruje się sercem i walczy – o wyroku walki decyduje sprawiedliwość. Sprawiedliwość = z praw + wied – liwość. Wiedza, znajomość praw / spraw.
- Prawdziwa miłość… nigdy nie umiera. Lecz mowa tu o miłości duchowej, eterycznej, na poziomie dusz. Scalenie pierwiastka męskiego i żeńskiego. Miłość fizyczna jest jedynie środkiem okazania miłość duchowej. Czymś pięknym, ale ulotnym. Czymś, czym „nie przyjdzie się nam zbyt długo cieszyć”. Przywiązanie do materii powoduje cierpienie.
- W rzeczywistości jesteśmy bytami o wiele bardziej złożonymi. Ciało fizyczne to nasz jedynie najbardziej „gęsty” jeśli chodzi o stan skupienia element. Ziemska świątynia duszy.