Tak, bardzo rzadko ale sięgam po polskie filmy…i nie żadne Vegi i tego typu głupoty.
Takim filmem jest „Zwerbowana miłość” Tadeusza Króla. Dość przypadkowy nocny seans w następstwie dość niespodziewany sentyment. Czas kiedy w Polsce działy się rzeczy dziwne, czas politycznych układów, partyjnych gierek i okres kiedy słowo „aparat” nie odnosiło się z taką oczywistością do urządzeń z jakich obecnie tak masowo korzystamy a pojęcie „teczka” nie kojarzyła się z częścią wyprawki dziecka do szkoły, bynajmniej.
Film to lapidarny wycinek wydarzeń z pamiętnego roku ’89, schyłek aparatu partyjnego gdzie każda szuja rzutem na taśmę, na ostatniej prostej sprintem starała się zabezpieczyć na przyszłość, wycisnąć z tej szarej Polskiej rzeczywistości swoje emerytury na być może nową rzeczywistość w której przyjdzie im żyć z obawą, że nowej pajęczej sieci kontaktów nie przyjdzie uwić im już tak łatwo.
Więckiewicz to charyzmatyczny aktor, skalkulowany do takich ról czego przykładem jest równie ciekawa „Różyczka”, i Joanna Orleańska… ach te Joanny ;) Role dla postaci są dobrze napisane, a aktorzy dobrze dobrani… to zawsze w moim odczuciu było jedynym kluczem dla polskiej kinematografii ponieważ aktorów mamy niezłych. Rozmieniają się tylko niestety na drobne w serialach dla starych bab.
Stroiński w dobrej drugoplanowej roli i Bohosiewicz w rolach upadłych dam jest zawsze wdzięczna…jak mówi klasyk: „Bawimy się jak damy…jak nie damy to się nie bawimy” ;)
Przypomina mi się zawsze urocza scena z baru między Susan Tyrell i Keach’em w „Fat city” Johna Houston’a.
Reasumując ciekawa pozycja, niezłe zdjęcia, dobra i prawdziwa historia bo Nasza, Polska, popieprzona, brudna ale autentyczna i dość wiarygodna. Autentyczność zawsze się obroni bo nie pozuje… Do tego wiodący utwór „Zaopiekuj się mną” Rezerwatu – to trzyma się kupy! I mimo, że film nie ustrzega się być może błędów to… „forget about it”! enjoy!.