Anna Q. Nilsson

Pierwsza szwedzka aktorka, która otrzymała gwiazdę na Alei Gwiazd w Los Angeles. Zanim trafiła do Hollywood, stawiała kroki w teatrze w Szwecji. W 1910 roku wyemigrowała do Ameryki. Rozpoczęła pracę jako opiekunka do dzieci, przy okazji szybko uczyła się języka. Dzięki temu została modelką - pozującą najlepszym fotografom i wybitnym malarzom. Kiedy jej zdjęcie znalazło się w piśmie "Stanlaws Girl" została zauważona przez kogoś ze świata filmu. To zaowocowało pierwszą rolą w "Molly Pitcher". Potem nadeszły kolejne propozycje od różnych wytwórni. Wystąpiła w takich produkcjach jak: "Seven Keys to Baldpate", "Żołnierze fortuny", "The Toll Gate", "The Luck of the Irish" oraz "The Lotus Eater". Jej kariera nadal by się rozwijała, gdyby nie poważny wypadek. W 1925 roku podczas jazdy konno spadła i uderzyła o kamień. Była sparaliżowana przez rok. W tym czasie poddano ją rehabilitacji w szwajcarskich klinikach i znów zaczęła chodzić. W 1927 powróciła na ekrany filmem "Babe Comes Home". Po wprowadzeniu dźwięku nie występowała już tak intensywnie. Zajęła się pracą charytatywną. Przez następne dwie dekady zagrała w kilku filmach, ale były to zazwyczaj małe role. Po raz ostatni pojawiła się na ekranie w obrazie "Siedem narzeczonych dla siedmiu braci" z 1954 roku. Była zamężna dwukrotnie. Nie miała dzieci. Ostatnie lata swego życia spędziła w Kalifornii, gdzie zmarła na serce w wieku 85 lat.