były prawie zawsze tragiczne. Miłość traktował Chaplin bardzo poważnie, nic więc dziwnego, że rozczarowania były dla niego głębokie i przykre. Niektórzy przypuszczali, że Chaplin w ogóle nie potrafi kochać prawdziwie i długo – ale mylili się – bardzo długo przeżywał wspomnienia każdej miłości, szczególnie zaś wspomnienia związane ze znaną artystką, Ethel Betty Gould. Charlie był wtedy w Londynie i kiedy Ethel występowała w Paryżu, często przebywał La Manche, żeby ją oklaskiwać. Następnie wyjechał do Ameryki. Tam poznał Marię Doro, znakomitą gwiazdę teatralną. W tym czasie Charlie był bardzo mało znanym aktorem, ona zaś błyszczała u zenitu sławy. Musiał ją adorować z dala i trwało to tak długo, dopóki gwiazda nie przeniosła się pod piękne niebo Italii, gdzie osiadła na stałe. Być może, że tym wspomnieniom zawdzięczamy "Cyrk", w którym miłość do pięknej woltyżerki pozostała nieodwzajemnina. Wkrótce potem Mack Sennet zaangażował Chaplina do Los Angelos. Traf chciał, że Chaplin poznał tam Ednę Purviance, młodą, piękną blondynkę. Charlie zwrócił na nią uwagę i wkrótce została zaangażowana jako jego partnerka. Była to miłość bardzo głęboka i pełna serdeczności, która trwała kilka lat, a z czasem przemieniła się w szczerą przyjaźń. Przyjaciele Chaplina uważali, że było to najżywsze, najprawdziwsze jego uczucie. Ale wnet zjawia się Mildred Harris. Charlie był wtedy już sławny, ale widocznie ani sława, ani bogactwo nie dawały nu zadowolenia, skoro szczęśliwy czuje się dopiero wtedy, gdy pozyskał miłość uroczej Mildred. Wreszcie żeni się z nią. Niestety szczęście Charligo nie było trwałe z powodu jego fantastycznego charakteru. Z takim usposobieniem trzeba było kochać go nieegoistycznie, z zaparciem siebie, żyć tylko dla niego, takiej miłości on żądał. A Mildred Harris była cudna, rozkoszna, ale była zbyt młoda i nie kochała go w takim stopniu – i nie potrafiła go zrozumieć, ich życie stało się męczarnią – zmienny humor Chaplina był dla niej przykry nad wyraz. Podłamana Mildred przyglądała się jego kaprysom, wreszcie zaczęły się sceny i kłótnie. W tym czasie urodził im się syn. Charlie był niezwykle czułym ojcem – ale i tu wykazał swój nierówny charakter: jednego dnia nie wypuszczał dziecka z rąk, a nazajutrz zachowywał się tak, jakby go wcale nie znał. I tu znowu los był dla niego okrutny – bo tego ukochanego syna stracił i wkrótce potem opuściła go Mildred... Charlie pozostał sam, z rozpaczą po ukochanym dziecku. Charlie po rozejściu się z żoną, czas jakiś flirtuje z piękną brunetką, Marią Collius, to znów z blondynką, Claire Windsor; były to miłostki bez cierpień, bez wielkich namiętności – i bez znaczenia. Przez "antrakt miłosny" Chaplina przesuwa się Peggy Hopkins, pierwsza pilotka, która dotarła do wyspy Catalina. Była to kobieta bardzo mądra i prawdopodobnie ona to dała mu pomysł do filmu "Paryżanka". Ona też przedstawiła Chaplinowi Adolphe'a Menjou, którego powodzenie datuje się od tej chwili. Po czym Peggy przechodzi do historii, tak jak inne... Podczas gorączkowej pracy, raptem Chaplin poczuł się zmęczony i stęskniony za starym światem. Rzuca robotę w połowie sceny i wyjeżdża do Europy. W Berlinie poznaje Polę Negri i jest nią zachwycony. Spotykają się jak dobrzy znajomi w Hollywood i tam zaczynają mówić o zaręczynach małżeństwie. Pola nosiła na palcu wspaniały pierścień z brylantem – dar Chaplina – widywano ich ciągle razem, fotografowano... ale Charlie ocknął się w porę. Miłość, romantyzm, wszystko to wydało mu się śmieszne – i rozeszli się. Potem Lita Grey stanęła na jego drodze. Lita miała szesnaście lat, ładna, biedna, bardzo biedna; ofiara matki, która była gotowa na wszystko, aby wydostać się z kłopotów. Zaprowadziła ją do Chaplina, prosząc o jakąś rólkę w filmie "Gorączka złota". Chaplin zaangażował ją zrazu za 75 dolarów tygodniowo – a potem, po kilku próbach, zrobił z niej swoją partnerkę. Charlie był dumny ze swej nowej "gwiazdy". Wobec młodości Lity stał się powściągliwszy w swoich kaprysach, w swoich gwałtownych uniesieniach; wreszcie ożenił się z nią. I znów zaczęły się utrapienia Chaplina, Lita rozumiała go jeszcze mniej niż Mildred; łaknęła ciągłych zabaw, rozrywek; zaczynają się sceny, wymówki, krzywdzące oskarżenia rzucane na Chaplina przez nią i jej matkę. Zaczęto bardzo szybko mówić o rozwodzie. Ale w tym czasie urodził im się syn i znów Charlie oddaje się rozkoszy ojcostwa. Wkrótce przyszedł na świat drugi syn. Pomimo to, życie staje się dla nich nie do zniesienia. Charlie bywa brutalny, doprowadzony do tego przez Litę, która robi mu straszliwe sceny. Budzi się w niej temperament jej hiszpańskich przodków; w gniewie jest niepohamowana. Lita nie waha się przed użyciem żadnych środków, nawet tych najniższych, żeby podburzyć podburzyć publiczną opinie przeciw Chaplinowi. Wszczyna skandaliczny proces rozwodowy, zyskuje ogromne odszkodowanie i zabiera dzieci... Charlie znów zostaje sam, przygnębiony tak dalece, że obawiają się już o jego życie
Charlie-artysta nie powinien był się żenić, bo znajdzie nigdy tej, do której tęskni w głębi duszy. Pozostali mu wierni przyjaciele, a przede wszystkimi Doug i Mary - jedyni, - z którymi nigdy się nie poróżnił...

Wanda Kalinowska

Tekst zaczerpnąłem z, najprawdopodobniej, przedwojennej gazety, nie ma na niej daty wydruku.
Jak wszystkim wiadomo Charles Chaplin po rozwodzie z Litą Grey miał jeszcze dwie żony; były nimi Paulette Goddard i Oona Chaplin. Jeśli rzeczywiście trafiłem na przedwojenną gazetę, to zrozumiałe, że Wanda Kalinowska nie mogła napisać przeżyć Chaplina z Paulette i Ooną. Może kiedyś znajdę w sobie chęci i napiszę coś na ten temat, a może zrobi to ktoś inny...?