Słuchając 'Young Americans' mam nieodparte wrażenie, że David kpi z wyższością europejską z niewypierzonych a egzaltowanych smarkaczy, co nie przeszkadza mu idealnie naśladować amerykańskiego brzmienia.

[Jako specjalistka od brytyjskiej literatury średniowiecznej, otoczona amerykańską popkulturą - w pewien sposób rozumiem nastrój ' I'm Afraid of Americans'... dwie strony bajora mają klimaty odmienne :))) ]

Jeśli piszę to subiektywnie, dajcie po łapach. Ale to 'umrę z miłości za 5 minut, bo nie mam nic innego do roboty...'

Nie, dlaczego, ciekawe opinie.

No i po 'David Bowie: Narodziny gwiazdy' muszę chyba odszczekać trochę, bo tam sporo o zainteresowaniu Bowie amerykańskim soulem jest. Może nie przyjął jako główny gatunek, i świadomie przerabiał, ale wkręcił się nieźle.