Dorothy Gish

Amerykańska gwiazda filmowa i teatralna. Debiutowała na ekranie wraz ze swoją starszą siostrą Lillian w 1912 roku. Zdobyła w krótkim czasie ogromną popularność, występując w lżejszym repertuarze - komediach oraz filmach przygodowych i sensacyjnych. W latach 20. przekształciła się w aktorkę dramatyczną, m.in. pojawiła się u boku siostry w "Dwóch sierotach" D.W. Griffitha i w "Romoli" Henry Kinga. Wcieliła się też w tytułowe bohaterki w nakręconych w Anglii kostiumowych melodramatach "Nell Gwynne" i "Madame Pompadour" (oba w reżyserii Herberta Wilcoxa). W 1928 roku wycofała się z filmu. Próbowała swoich sił w teatrze, występując z dużym powodzeniem w Londynie. Po wprowadzeniu dźwięku skoncentrowała się na karierze scenicznej, w kinie grając sporadycznie role drugoplanowe. Zmarła na zapalenie płuc w wieku 70 lat.

Podobnie jak jej siostra Lillian, Dorothy Gish występowała na scenie z matką, aby móc utrzymać rodzinę, pozostawioną przez ojca bez środków do życia. Obie zaczęły grać w filmach, odkąd Mary Pickford poznała je z reżyserem D.W. Griffithem, współpracującym z wytwórnią Biograph. Początkowo w kilku obrazach siostry zagrały razem, potem zdarzało się to rzadziej, jak np. w "Sercu świata", "Dwóch sierotach" oraz "Romoli". Dorothy wystąpiła także w wyreżyserowanej przez Lillian komedii "Remodeling Her Husband" z 1920 roku. Po zakończeniu zdjęć wyszła za Jamesa Rennie, który zagrał u jej boku. Gish często występowała w lekkich komediach i z wdziękiem wcielała się w postacie historyczne. Zagrała rolę tytułową w "Nell Gwynne", pierwszym filmie Herberta Wilcoxa z jego "angielskiej" serii. Jej ostatnim niemym obrazem była "Madame Pompadour" z 1927 roku. Z nadejściem ery kina dźwiękowego Dorothy stała się reliktem przeszłości. Choć ciągle otrzymywała role, jej gwiazda zgasła, a ona sama poświęciła się pracy w teatrze. Zmarła w 1968 w wyniku zapalenia płuc.